JAZZ CAFE - czego słuchamy

[darkman]

Bill Frisell – Four

Kupiłem niedawno Small Town, Bill Frisell(g), Tomas Morgan (db), ECM 2017. Duecik live z Village Vanguard. Znakomite ecemowskie plumkanie kryształek na oszalały świat. Nagrania nowojorskie z marca 2016. First pressik w dodatku.
Dla lubiących Frisella strzał w sedno i doskonała realizacja akustyczna. Cena w dodatku była jakaś wyprz śmieszna.. hm teraz już widzę "w dupie się przewróciło - 2 stówki", ale warto.
Jest jeszcze Epistrophy - nie znam jak na razie, ale tytuł monkowski, więc pewnie grają standardy Theloniusa - może być odlot, koniecznie muszę przesłuchać.
Czego i wam życzę



No i ten Telecaster, miodzio
http://jazzforum.com.pl/main/cd/epistrophy
http://jazzforum.com.pl/main/cd/epistrophy

[jaca1970]

https://www.olx.pl/d/oferta/plyty-winyl ... bserved_ad

To nie moje ogłoszenie - ale ciekawa cena 25pln za sztuke wychodzi plus KW.
Koledzy się znają, to może ktoś skorzysta... 4LP za 100 pln - niedrogo chyba jest - no chyba że wydania słabe...

"....Oferuję zestaw 4szt płyt winylowych, wszystkie widoczne na zdjęciach. Płyty i okładki w stanie doskonałym bardzo dobrym. JAZZ FOR LOVERS nowa, zafoliowana. Poza tym w zestawie dwie płyty doskonałych saksofonistów: Toma Scotta i Ernie Wattsa oraz gitarzysty Georga Bensona..."

[blispx]

bardzo lubię Bensona ale wczesnego, późniejszy to już zalatuje disco album White rabbit w oryg to taki must have dla osób testujących sprzęt, jest miękko, jest gitara.. brak zgiełku czasami coś dupnie mocniej ale tylko czasami

[darkman]

Komplecik sesji Jack Johnson (ten ryży - pozazdrościłem Szymonowi), lubię w całości od czasu do czasu przy pracy, dobrze wchodzi na towarzysząco i nie trzeba często wstawać.

[SimonTemplar]

No to się zamlaskałem na śmierć!

[piotrjazz]

Znamy się jak łyse konie.

Dokładnie

Wczoraj jak zobaczyłem twój post to miałem

Bo dzisiaj listonosz przyniósł mi to

[SimonTemplar]

Bo dzisiaj listonosz przyniósł mi to

Coś czuję że jak mnie strzyka w boku to ciebie też

[piotrjazz]

Bo dzisiaj listonosz przyniósł mi to

Coś czuję że jak mnie strzyka w boku to ciebie też

No jak bliźniaki winylowe, ale jazz

[piotrjazz]

Louis Armstrong
Meets Oscar Peterson
https://www.discogs.com/release/1583464 ... r-Peterson

Moja pierwsza płyta z Acoustic Sounds Series.
To był pierwszy tytuł z tej serii wogóle.
W piątek ukazuje się już 28 pozycja w tej serii i to naprawdę oczekiwany album , napewno przeze mnie
Ja zrobiłem preorder i polecam trzymać rękę na pulsie, bo może być problem z dostępnością

https://store.acousticsounds.com/d/1628 ... nyl_Record

[piotrjazz]

Lee Morgan The Sidewinder
https://www.discogs.com/release/1631223 ... Sidewinder

To była pierwsza płyta z serii Classic Series BN.
Wzięło mnie na wspominki

Co tu pisać , klasyk panie klasyk

[darkman]

Fajna. Nadal do dostania.
Odnoszę wrażenie, że wszystkie niemal płyty z tego okresu Henderson, Clark, Morgan są w tej samej konwencji i dość podobne. Z drugiej strony Stonesi też niespecjalnie odbiegają od głównego nurtu swojej twórczości.
Ciekawi mnie w.g. jakiego klucza BN dobiera wznowienia w obu seriach?
Oczywiście zaglądam na materiały tego gościa na YT, którego często cytujecie Panowie, ale jemu się wszystko podoba (trochę jak naszemu Sebie - nic w tym złego oczywiście) i te oczy błogiego zachwytu wzniesione do nieba. Szkoda, że to nie recenzje tylko kryptoreklama. Diabelnie ciężko odróżnić dobre od dobrego, no ale jak ma być lepiej skoro jest dobrze?
Tak marudzę, bo płyty w istocie godne najwyższej uwagi, ale repertuarowo trochę mnie znudziły. W sumie fajnie, bo można wybierać tylko najlepsze strzały pod siebie albo i nie.

[Szelak]

Oczywiście zaglądam na materiały tego gościa na YT, którego często cytujecie Panowie, ale jemu się wszystko podoba

Tak, też to zauważyłem
Inna rzecz, że faktycznie w większości są to znakomite płyty.

[SimonTemplar]

Tak marudzę, bo płyty w istocie godne najwyższej uwagi, ale repertuarowo trochę mnie znudziły. W sumie fajnie, bo można wybierać tylko najlepsze strzały pod siebie albo i nie.

Z ust mi to wyjąłeś. Są pozycje zacne ale jak dla mnie mniej ciekawe? „Nudne” to może być dobre słowo NIE umniejszając artystom oczywiście. Sam od pewnego czasu wybieram z serii BN Classic i TP Series te pozycje które mi naprawdę pasują. Dobra powiem to tak. Jakoś tak ostatnie pół roku nic specjalnie pod mój gust nie wydają. Może się wystrzelali z hitów. Taka tam krytyka z mojej strony.

[darkman]

No właśnie moim zdaniem seria Classic Vinyl wydaje się być znacznie ciekawsza, szkoda bo gorzej wydana. Odnoszę wrażenie, że to bardziej dla gości z konkretniejszym stanem posiadania BN z lat minionych, ale i nie zdeklarowanych mainsteamowców.

Tak, też to zauważyłem

Z drugiej strony z niekłamaną satysfakcją zauważyłem, że gość @45RPM, gdy pokazał swoją 15kę wybranych TP z 21 roku, to pokazał, że gra w mojej lidze i tu był prawdziwy!
- Shorter, Rivers, Green, Hill, Cassandra (tę pokazał 6 razy.. no ale niezła z niej dupa mimo wieku, to mu się jakoś nie dziwię, sam bym jej popuszczał trochę płyt przy kawie.., a mam fajną Lizę Sokolov i chciałbym zobaczyć minę Cassandry przy paru kawałkach), Dex Gordon, Doland Byrd.
No TAK! Kocham Pana Panie Sułku! Szacun, bo stać gościa było na pokazanie swoich preferencji i wybrał jak trzeba. Tu się odkrył, bo ma jaja muzyczne, a netowa influencerka ma swoje prawa. Zatem mu wybaczam te ochy nad czasem (wybaczcie), ale miernymi muzycznie płytami. Inna sprawa, że jak człowiek ma sporo płyt, to mu się już potem wszystko pier...

p.s. no ale cholera tego Andrew Hilla-Black Fire nie można już dostać. Nie mam i się spóźniłem.
Na otarcie łez, ten którego Wam wcześniej anonsowałem. Muzycznie klasa sama w sobie, pod względem technicznym nagrania nieco gorzej.. ale jak się ma przyzwoity sprzęt, to się gra i jest odlotowo. Niesamowicie ten pianista mnie urzeka improwizacją i samym prowadzeniem dialogu. Henderson w najlepszej formie, ale tu mogę być nieobiektywny - Henderson u mnie ma miejsce w czołówce od wielu lat, kiedy go pierwszy raz usłyszałem przy jakiejś milesowskiej okazji.
Aaa, no i Tony Williams. Wiadomo nie bierze jeńców.

[darkman]

No i rzecz jasna Eric Dolphy.
Niekwestionowany książę klarnetu basowego, uczynił z tego klasycznego instrumentu stricte jazzowy. Muzyk, który wywarł ogromny wpływ na swoje pokolenie. Poszukiwany jako sideman przez wielu leaderów do swoich projektów. Niestety zmarł przedwcześnie (przed 40ką) zostawiając po sobie jednak reprezentatywną spuściznę. Grał z wielkimi.
(również na flecie i saksofonie).
Najbardziej kultowa LP to, Out To Lunch! (1964).
Erica na winylu zbiera się niezbyt łatwo i szczęśliwie, ciężko znaleźć właściwe wydania i zadowalające stany. OTL było zdaje się na Classic Vinyl (bo to jedyne nagrania Erica dla Blue Note).
Warto skompletować sobie jego koncerty w wydaniu na CD. Zagrał też z Trane'm na Village Vanguard i jest tam nie do przegapienia ze swoim charyzmatycznym brzmieniem.
Trudno zdefiniować jego styl, podobnie jak Monka. Miał swój. Monkowi jak wiecie, Miles powiedział " Monku Ty nie umiesz Q grać". Eric (jeśli dobrze pamiętam) nigdy nie zagrał z Milesem (mogę się mylić), bo po prostu był za dobry dla Davisa. Wyprzedzał swoją epokę o dobrych parę lat.

Poniżej klip z wklejoną partią Erica w So what / taka prowokacja czy zabawa.
Tłumaczenie jednego z komentarzy:
"Ironiczne jest to, że Miles nienawidził Dolphy'ego i oczerniał go w druku – nawet wtedy, gdy złapał basistę Dolphy'ego (Ron Carter grał na albumie Dolphy „Out There”, a Dolphy grał w „Where”), a później złapał pianistę Dolphego, Herbie Hancock - którego odkrył Dolphy. Miles był palantem dla Dolphy'ego, gdy sam kradł jego rzeczy, wyobrażanie sobie, że bawią się razem, jest po prostu dziwne."
Swoją drogą Out There - polecam, też doskonała płyta Dolphiego.