Felix1988 pisze: ↑31 mar 2020, 10:09
Dostrzegam tu pewną sprzeczność: jak można być melomanem/pasjonatem muzyki i jednocześnie pisać, że nie zależy mi na poznawaniu nowych gatunków, wykonawców, etc.? Jasne, słuchamy tego, co lubimy, to oczywiste. Jeśli jednak chcemy mieć szerszą perspektywę nie możemy ograniczać się do wybranych rzeczy i pomijać klasyków. Możemy ich lubić bądź nie, ale ich wpływu na rozwój muzyki kwestionować nie można i trzeba mieć świadomość, że np. przed Claptonem było iluś bluesmanów, którzy wywarli na niego ogromny wpływ. Można oczywiście być nieosłuchanym; szczególnie w dzisiejszych czasach jest to, zdaje się, normą wśród fanów i "fanów" najróżniejszych odmian muzyki, ale wtedy nie wymądrzamy się, żyjemy w swoim małym świecie, jak to jeden z Kolegów dobrze napisał - pod kloszem. Oczywiście takie postawy były dostrzegalne i kiedyś - byłem w pierwszej klasie liceum i pamiętam jak kolega z równoległej klasy (starszy o rok, bo drugoroczny) powiedział: o jazzie wiem tylko tyle, że go nie lubię. A były to czasy, kiedy nasz jazz naprawdę był na wysokim, wręcz światowym poziomie. Zapytałem: jak możesz nie lubić czegoś, czego nie znasz? Nie umiał odpowiedzieć.
Pomyślałem więc: idiota i dałem spokój, a dalsze losy tego osobnika potwierdziły, że tak faktycznie było.
Na podstawie osobistych doświadczeń mogę też stwierdzić, że tzw. osłuchanie to w sumie coś nieosiągalnego. Kiedyś myślałem: no, do 40. zbiorę już wszystko co warte posiadania z klasyki z najróżniejszej muzyki i będę już tylko dokupywać nowości. Potem przesunąłem to na 50. I lipa, dalej mam spore braki, mimo niezłej już kolekcji, obejmującej kilkanascie tysięcy płyt, bo ciągle ukazują się różne wznowienia, materiały dotąd niewydawne, live i archiwalne, dochodzą do tego bootlegi, a ciekawych nowości też jest sporo. Tak więc Kolego RadTang rada od starszego i bardziej doświadczonego melomana: słuchaj, poznawaj,odkrywaj nowe zespoły, ciesz się muzyką, ale nie staraj się być kontrowersyjny, bo nie o to w tym chodzi.
A w temacie: porównam sobie starą i nowszą edycję The Number Of The Beast w wersjach 12", bo dawno ich nie słuchałem.
Z tego sobie zdaję sprawę. Po prostu nie przegadam wszystkich.... Zresztą kogo to obchodzi? Zawsze będzie źle, cokolwiek napiszę. Dlatego postanowiłem już nigdy nie pisać recenzji. Nikogo moje zdanie nie obchodzi. Dlatego chyba zniknę z tego forum... Nic nie ma znaczenia... I zawsze tylko wywołuję gównoburze... Najwyżej wrócę z pytaniami w kwestiach technicznych...
A co do jazzu - nawet taki ignorant jak ja dał się przekonać i nawet kupił Kind Of Blue (na CD w Biedrze jak było - z ciekawości - i potem na winylu).
Znikam bo tylko zaśmiecam sobą forum i świat...
), odkrywać i czerpać z tego radość. Zobacz, wcześniej jeden z Kolegów napisał, że nie lubi The Beatles. Ale domyślam się, że wcześniej słuchał tego zespołu, poznał jego, choćby najważniejsze, dokonania i uznał, że to nie dla niego. I OK, ma do tego prawo, ale nie ferował wyroków "nie spodobało mi się, więc są słabi". I proszę, nikt nie napisał, że lekceważy klasyków, czy coś - każdy ma prawo do własnego zdania, aby wyrażał je w sensowny sposób. Wymieniamy tu opinie, dyskutujemy, a łączącą nas płaszczyzną jest muzyka. Nie traktuj więc proszę wypowiedzi moich czy innych jako personalnych ataków w Twoją stronę, bo nie sądzę, aby ktokolwiek chciał Cię tu obrazić. Po prostu: sam się wystawiasz, piszesz dziwne rzeczy, próbujesz błyszczeć, a jakieś niedostatki co do wiedzy, etc. próbujesz wytłumaczyć tym, że jesteś kontrowersyjny. Wydaje mi się, że nie ma to sensu i do niczego nie prowadzi, bo jak mam merytorycznie dyskutować z kimś, kto przyznaje, że nigdy nie słyszał takiego czy innego klasyka rocka, albo słyszał szczątkowo, a wypowiada się na jego temat, i to w dość autorytarnym tonie? 
). W każdym razem przemyślałem co się stało i wyciągnąłem wnioski.