Coraz większa plaga nieoficjalnych winyli na rynku – Allegro pełne pirackich wydań.

[pavlos]

Bootleg - nieoficjalne wydawnictwo, ale dopuszczone do obrotu

To słowo "dopuszczone" z reguły nie oznacza "za (pisemną) zgodą artysty/wytwórni/organizacji", a co najwyżej niepisaną umowę "a publikujta co chceta, my nie będziemy widzieć i was (zanadto) ścigać, bylebyście nam na miedzę nie wjechali i nie kopiowali co nasze".

[dale]

Proponuję przeczytać definicję bootlega w sieci. To że zespoły czy twórcy mają takie, a nie inne stanowisko wynika z różnych przesłanek: filozofii, ochrony własnego wizerunku itp. Nie zmienia to faktu że jest to nielegalne i bezprawne użycie czyjejś twórczości, zaś czerpanie z tego korzyści, stanowi wedle polskiego prawa, przestępstwo ścigane z urzędu (źródło dochodu uczynione z kopiowania i rozpowszechniania).

Można sobie tutaj dorabiać różne filozofie, odnośnie zachowania perełek czy innych białych kruków, ale jakoś nie sądzę by wszyscy twórcy bootlegów dokładali do interesu/robili to po kosztach/przekazywali zyski na cele charytatywne.

ps. różnica pomiędzy bootlegiem a typowym piratem polega na tym że pirat jest kopią konkretnej płyty a bootleg - nagraniem publicznego wystąpienia zespołu.

[JootWoo]

Bootlegi miały w przeszłości ciemne i jasne strony.
Z jednej brak nadzoru artystów nad wydawnictwem.
Z drugiej strony w latach 70 niektórym to nie przeszkadzało bo zwiększało popularność zespołu.
No i gratka dla kolekcjonerów, bo mnogość wydawnictw, niespotykane spontaniczne wykonania koncertowe nierzadko z gośćmi, "nietuzinkowa oprawa takich wydawnictw oraz nakład niewielki.

[Abrajaga]

Chciałam pokazać tym swoim postem, że można bardzo łatwo się nabrać na nieoficjalne czy pirackie płyty.
Wszystko rozumiem, że ktoś był na koncercie i nagrał sobie. Jak by nagrał tylko dla siebie bez jakiejkolwiek sprzedaży to rozumiem.
Ale w praktyce ktoś wydał „na lewo” bootlegi nie są legalne, choć w kolekcjonerstwie bywają poszukiwane jako ciekawostki lub rzadkości tak jak niektórzy to właśnie traktują.
W odróżnieniu od piratów (kopii oficjalnych albumów), bootleg zwykle zawiera coś unikatowego – materiału niedostępnego w oficjalnej dyskografii.
Osobiście moje zdanie jest takie, że legalność nieoficjalne, wydane bez zgody artysty/wytwórni = nielegalne.
Przykład: „Led Zeppelin – Live in Osaka 1971” wydany na winylu przez małą włoską wytwórnię, choć zespół nigdy tego nie autoryzował.
„The Dark Side of the Moon” Pink Floyd, wyglądająca prawie jak oryginał, ale tłoczona bez zgody EMI
„Beatles – Yesterday and Today” w wersji „butcher cover” – istnieją drogie oryginały, ale też mnóstwo fałszywek udających je.
Celem jest zarobić na kopiach popularnych tytułów.
Bez konkretnego oznakowania, że to wersja nieoficjalna czy dopisku w ogłoszeniu bootleg to sprzedający popełnia przestępstwo, aby oszukać kupującego, by myślał, że kupuje prawdziwe tłoczenie.
Czy ktoś takie wydania kupuje jego sprawa. Ja nie mam żadnych takich wydać i mieć nie będę.
Czym bardziej jest coś zakazane tym bardziej jest pożądane.

[dale]

Z ciekawostek dotyczących praw autorskich...
Mam płytę winyl/cd... mogę legalnie zrobić sobie kopię bezpieczeństwa w formie plików cyfrowych. Mogę taką płytę pożyczyć [u]nieodpłatnie[/u] swojemu przyjacielowi - komuś, komu zwykle się pożycza książkę czy nawet samochód... Ba, mogę zamiast oryginału udostępnić mu pliki cyfrowe - na zasadzie wypożyczenia, że jak je posłucha już sobie, to je skasuje... Oczywiście nie mogę uzależnić wypożyczenia od np. wypożyczenia od niego innych plików... czyli w żaden sposób nie mogę na tym odnieść korzyści. No może poza wdzięcznością Ale tą niewymierną