Co do wpisow np. Macieja czy Felixa zawsze sie przygladam tylko ja sie nie znam wiec oczekuje komentarza bardziej obeznanych kolegow. Dlatego taka prosba do Felixa zeby skrobnął cos wiecej od siebie, zawsze to poszerzy wiedze i zacheci.
Ha, tylko trzeba mieć na to czas, a z tym ostatnio u mnie krucho... Teraz też słucham i pracuję, popołudnie i wieczór zajęte, jutro rano młyn od rana - nie wyrabiam, Panie Zresztą jak widzę coś nietypowego/potencjalnie ciekawego, to sam sprawdzam co/kto zacz; tak jak choćby w przypadku płyt zamieszczanych przez aarseta - Piotra (R.I.P.) czy Darkmana.
Gdyby ktoś szukał jazzowej płyty roku 2023 w RP/wg. ankiety JF czyli "Music we like to dance to" Tomasz Chyła Quintet, na alpaka records to to jest tylko na CD. Poczekamy na LP. Wysłałem zapytanie do label.
Co do drugiej płyty roku czyli Maciej Obara na ECM Frozem Silence, to przy cenie min 193,99 szelesty też należy uznać, że jest tylko na CD za 66
W jakim kierunku idzie świat fonografii jazzowej? Ratunku Q!
"The music from the album "Asleep" is inspired by the works of Ornette Coleman, Tomasz Stańko and many other masters of improvised music but the language and interactions of the musicians are very individual and the sound of the saxophone is personal and expressive."
z lotu Ptaka Skleroptak, Klub PSJ, detal na foto - ciekawy projekt, parę ładnych lat nie słuchana, a mam od czasu wydania w prenumeracie. Wydanie/nagrania z marca 1976 z Orkiestrą radia Belgijskiego, ewenement swego rodzaju, a brzmienie orkiestrowe o subtelnej big bandowej realizacji.
Powiem Wam, że te stare płyty się nie starzeją, a wręcz z latami nabierają innego wymiaru zupełnie i odkrywamy w nich ciągle coś nowego.
Teraz słucham tego Namysłowskiego - okładka w tle, Air condition (też wydanie klubowe PSJ). Również bardzo interesujące nagrania z epoki, a brzmią całkiem współcześnie. Coś czarownego jest w tym jazzie. Namysłowski zresztą buja jak zwykle, co za feeling!
To już taniej pójść na jego koncert w Jassmine w Warszawie 20 marca gra a bilety po niecałe 130 zł (byłem kiedyś na nim jak był suportem przed Tomaszem Stańko, ten to miał rękę do talentów).
A skoro był temat ECM to muszę się pochwalić tym co u mnie gra teraz. Matias Eick "Scala" drugi jego album z 2011 roku (następne na talerz wjadą w kolejności jego albumy Ravensburg i When we leave).
Bardzo ECMowskie granie, siada mi to bardzo, jestem jego fanem już od wysłuchania pierwszych nutek. Fajne to granie bo na spokojnie ale z klasą, z daleka od jakiś smooth jazzowych wypocin
Być może ja się nie znam i ta moja lekka fascynacja nim jest przesadzona i merytorycznie nieuzasadniona, ale to dopiero winyl.net mi uświadomił że do znania się na jazzie to mi jeszcze baaaardzo daleka droga
Załączniki
Pioneer pl-516x, Nagaoka mp-110, Buphono by wydra, Wilson Classic Tabacco, Onkyo: Integra a-8850, CD DX 6920, Deck TA 2820, tuner T 4930.
Szejkery od Johna, (Husain, Shankhar) Natural Elements,
Nic dodać nic ując, posłuchać najlepiej.
p.s. Tak się od kilku lat zastanawiam co to za przyłbica na tej okładce? I co performer miał na myśli?
Duże wrażenie robi nowy skład projektu Johna z hinduskim mandolinistą, byli w Kongresowej parę lat temu. Dzieciak chyba nic innego w życiu nie robi tylko się uczył tej mandoliny. Niesamowicie szybkie przebiegi. Nooo, John do wolnych też nie należy
W myśl podrzuconego projektu Matsa, przez Martina parę postów wyżej: Pipeline
/taki projekt Gustafsson-Vandermark& friends/ w ogóle skład jest tu znany z Keslerem i Bishopem. No tenże Zerang, taki duży kolo na perkusji z grubaśnym, długim warkoczem - bardzo fotogeniczny, dodam z autopsji.
Wydanie na CD tylko, triplefold rozkładany na kartonie, wydano w 2000, a nagrania chicagowskie z tego samego roku. (kupiłem jakoś na gigu Vandermarka przy okazji w krakowskiej Alchemii na Kazimierzu przed laty).
Dla fanów free, awangardy, japońskiego jazzu i Mal'a Waldron'a
Mal Waldron - Terumasa Hino | Reminicent Suite
J Jazz Masterclass Series to seria, która odkopuje japońskie jazzowe albumy, który zazwyczaj poza pierwszym tłoczeniem zostały zapomniane, piękna inicjatywa w dobrej jakości, tylko 2000 sztuk. Płyta ukazała się wcześniej tylko 2 razy w Japonii na winylu.
I ta okładka, przyznaję że kupiłem najpierw oczami, później uszami
Zresztą jak widzę coś nietypowego/potencjalnie ciekawego, to sam sprawdzam co/kto zacz; tak jak choćby w przypadku płyt zamieszczanych przez aarseta - Piotra (R.I.P.) czy Darkmana. 
Ratunku Q!
(byłem kiedyś na nim jak był suportem przed Tomaszem Stańko, ten to miał rękę do talentów). 
Poza tym w tych Cafe rejonach nie grają neptki 
