Kolekcje Płyt Forumowiczów

[pawelgrab]

Mam obie

To macie fancluba z RadTangiem ... no ja mam plakat

a średnia cena to 5 pieniędzy zjednoczonej europy za like a virgin - także ikona popu nie taka niedostępna jest :

[kraf101]

Mam obie

To macie fancluba z RadTangiem ... no ja mam plakat

a średnia cena to 5 pieniędzy zjednoczonej europy za like a virgin - także ikona popu nie taka niedostępna jest :
Bez tytułu.jpg

Okazało się, że wbiła mi się jakaś 1985 WX 20P "picture disc - limited edition", a ja oczywiście mam taką zwykłą Madonnę 1985 reissiue WX 20 za 5,80.
I w cholere poszło w dupe 100€ z wartości kolekcji, średnia warrtośc krążka w kolekcji spadła o 0,21€, z 9,56 na 9,35.
Chyba już trudno znaleźć większy chłam.

[daroleon]

Właśnie wjechała dostawa z Berlina.
Heart- pierwsza płyta grupy z USA. Usłyszałem jeden utwór w radiu 3/5/7 Sing Child i postanowiłem się bliżej przyjrzeć tej grupie. Płyty z lat 70 jak dla mnie klasa. Polecam.
Judas Priest - chyba nie trzeba przedstawiać. Składak z dwóch pierwszych płyt. Hard rock i już.
Mama's Pride- grupa z południa USA, która brzmi jak Allman Brother Band a głos wokalisty bardzo przypomina Gregga A. Jak ktoś lubi klimaty ABB to będzie zadowolony, ja jestem.

[RadTang]

Dobrze wykorzystałem karty Empik od firmy. Taki interes, że jeszcze dołożyłem do niego i wziąłem sobie AC/LP. Zamiast 100 zł, zapłaciłem 71. Dobra cena a płyta - po odsłuchu - mint. Nie dla gita to, dla zarządu. A ten tworzę ja. Sam sobie sędzią, katem i oskarżonym.

AC/DC to repress reedycji z 2009. Ale nie narzekam. Jest spoko. Dobre wydania więc w dobrej cenie warto brać.

A Motory musiałem mieć. Chcę mieć komplet i powoli pracuję na to. Oby to nie było zgitowane... Nie chce mi się myć wszystkiego...

Motorhead - Bad Magic: Serious Bad Magic
AC/DC - If You Want Blood You've Got It

[Felix1988]

Kiedy żona wraca z pracy i mówi, że znajomy przyniósł trochę płyt dla męża i ona tego dźwigać z auta nie zamierza 69 LP's, głównie seria Polish Jazz i Biały kruk czarnego krążka, ale są też niespodzianki, jak Muddy Waters wydany w ZSRR. Teraz czeka mnie zabawa porównywania wydań i stanów, bo większość mam, po czym jak najszybsze pozbycie się dubletów.

[RadTang]

Moja kolekcja płyt w poniedziałek (3.07.2023) będzie obchodzić oficjalne 15-ste urodziny! Data wzięła się od dnia założenia mojego profilu na Discogs. Staram się co roku świętować i po prostu przejmuję się tym. Płyty są dla mnie jak rodzina. A skoro ma urodziny to i sypnąłem grosiwem na nowe gity (i nie tylko)...

Są też i mroczne strony dzisiejszego dnia. Widziałem płytę spod znaku Gigantycznego G, której nie wziąłem. A bardzo mi zależało... Niestety, rozum wygrał z sercem. Nie ten stan, nie ta cena.

AC/DC - Rock Or Bust - nie mam a zespół lubię. Nówka w folii z CD w zestawie. Dobra cena za nówkę. No i ta okładka... Oby muzycznie było przynajmniej spoko bo tego albumu od nich nie znam. Wydanie europejskie z 2014.

The Beatles - A Hard Day's Night - wydanie duńskie w mono, 1964 - 1965. Skandynawowie chyba są kiepscy w drukowaniu okładek bo to niepierwszy raz jak trafiam na Beatlesów z krajów skandynawskich w okładce z importu. Tu - okładka brytyjska ale płyta już duńska. Ja obycie z duńskimi fakturami mam i umiem odróżnić duński napis od szwedzkiego i norweskiego. Gorzej ze zrozumieniem tego, co jest tam napisane... Stan niezły, o dziwo. Jest lepiej niż myślałem (a dzisiaj słuchałem i w sklepie też sprawdziłem - groźna rysa).

Dire Straits - ExtendeDancEPlay - Niemcy, 1982. Miałem egzemplarz z UK ale skusiłem się na jeszcze jeden. Otóż na tym niemieckim wydaniu jest 4ta piosenka - Badges, Posters, Stickers, T-Shirts. Myślałem, że jest tylko na amerykańskim wydaniu tej EPki. Otóż nie tylko. Tanie było to przygarnąłem.

The Who - Odds & Sods - reedycja UK, lata 70-te. Bez wycinanej okładki oraz bez braila na tylnej okładce. Za to ładny komplet. Dawno The Who nie słuchałem... I okładka fajna. Ciekawie wygląda z tymi zniszczeniami (to taki projekt, nie kupiłem okładki w stanie G).

I jeszcze 2x CD:

KISS - Sonic Boom - najprawdopodobniej oryginalne wydanie deluxe z USA, 2009. Mocarny box, nowy album zespołu + składak z nowymi wersjami hitów + DVD z kilkoma kawałkami na żywo. CD #2 jest brudne ale gra bez problemów. Drogo ale i tak dobra cena bo bez wysyłki. 70 zł mnie kosztował.

KISS - Revenge - repress. Nic nadzwyczajnego. Ot, zwyczajny, współczesny repress jakich wiele. Tyle tylko, że album jest spoko. Za 20 zł był to się skusiłem.

Jutro będzie myte. Ale już teraz możecie składać życzenia mojej kolekcji.

[kinky]

15-ste urodziny!

Gratki Rad!

[Mawis]

Gratki Rad! A to nie powinno być w dziale Urodziny

[RadTang]

A nie wiem, fizyczne urodziny obchodzę w maju. Te dodatkowe w lipcu.

[kinky]

Takie mi dzisiaj z paczkomatu wyskoczyły niespodzianki
Od kolegów mrz via eu4yaon. Dzięki Panowie!

[daru0105]

https://www.discogs.com/release/2767123 ... %82%C3%B3w
Specjalne wydanie limitowane na Summer Fog i na tym festiwalu kupiona
Wpada do kolekcji z podpisem Macieja Mellera

Na tymże festiwalu także kupiona:
https://www.discogs.com/release/2412136 ... natic-Soul
I Mariusz też mi podpisał
Dla mnie jakość dźwięku bardzo dobra

[RadTang]

No i są! Nowe gity Przetrębacza w kolekcji. A w zasadzie stare, wręcz antyczne bo to materiał z wczesnych lat 50-tych. Poza jedną niepokojącą ryską - obie płyty są zadbane!

Early Miles to składak z najwcześniejszymi kawałkami Davisa wydanymi przez Prestige (ukazały się na składance Modern Jazz Trumpets, jeszcze przed oficjalnym debiutem Davisa - The New Sounds, z 1951). Na stronie B jest cały album "The Compositions of Al Cohn". A całość to reedycja (ze zmienioną kolejnością utworów) innego składaka będącego częścią serii wznowień materiału Davisa z epoki płyt 10". Wydanie niemieckie, 1972. To ono ma tę brzydką ryskę i to na stronie B, na której mi zależało... Zobaczymy jak to będzie...

Blue Moods to kolejny studyjny album Davisa. Słuchałem parę razy, lubiłem więc wziąłem. Reedycja niemiecka z 1983, wersja bez kodu kreskowego z tyłu. Ten jest bardzo zadbany. Nie to, co grubaśny, porysowany (na umyśle) Git postujący. Może sobie zapodam jutro rano... Nie ma miejsca na fotki (jeszcze trwa remont) więc za wiele nie pokażę... Mogę siebie ale nie biorę odpowiedzialności za straty moralne.

[darkman]

Blue Moods to kolejny studyjny album Davisa. Reedycja niemiecka z 1983,

Fajna. Oryginalne wydania są dwa i oba liczą się jako 1 press:
Blue Moods (Victor VICJ-23054)
Jul 9, 1955

Blue Moods (Debut 120)
Jul 9, 1955

personel: Miles Davis (tpt); Britt Woodman (tb); Teddy Charles [Theodore Cohen] (vb); Charles Mingus (b); Elvin Jones (d).

Early Miles to składak z najwcześniejszymi kawałkami Davisa wydanymi przez Prestige

To też spoko, ale takie Se, jak to składak "coś z niczego i nie wiadomo dlaczego". Tu pojawiają się pewne watpliwości, bo najwczesniejsze nagrania Milesa to 53 (pięćdziesiąt trzy) sesje w okresie od:
April 24, 1945 do December 25, 1949, żadnego z nagrań nie ma na tej płycie. Natomiast w istocie są tam wczesne nagrania już dla label Prestige (od 1951).
Pierwsze zaś i najwczesniejsze nagrania dla Prestige to:
Chronicle: The Prestige Recordings 1951-1956 (Prestige 8PCD 012)
Jan 17, 1951 (b); Jan 17, 1951 (c); Mar 8, 1951; Oct 5, 1951; Jan 30, 1953; Feb 19, 1953; May 19, 1953; Mar 15, 1954; Apr 3, 1954; Apr 29, 1954; Jun 29, 1954; Dec 24, 1954; Jun 7, 1955; Aug 5, 1955; Nov 16, 1955; Mar 16, 1956; May 11, 1956; Oct 26, 1956

jeszcze przed oficjalnym debiutem Davisa - The New Sounds, z 1951)

No nie. Miles Davis debiutował 6 lat wcześniej, a jeśli chodziłoby o samą Prestige to i tak 17 stycznia 1951, więc reż na pewno wcześniej. Generalnie przy czerpaniu wiedzy ze składankowych linear notes nie może być pewnikiem przy historycznych danych sessionograficznych.
To tak dla wyjaśnienia z cała sympatią dla Twojego drążenia tematu Davis.
Jak coś to chętnie pomogę w identyfikacji czy też danych dysko i sesionograficznych. Fajnie, że się interesujesz, a reaguję nie krytycznie lecz dla poprawnych danych by nie pozostawić błędnej interpretacji - błąd semantyczny uwielbia się powielać, a szkoda by było.

[RadTang]

Dzięki! O ile pamiętam, miał właśnie wcześnie nagrania. Ale oficjalnie jako solista / bandleader zadebiutował właśnie w 1951. Mnóstwo fajnego materiału ponagrywał zanim "przeszedł" na 12" płyty. Szkoda, że jest to ciężkie do wyrwania...

Mam box The Complete Prestige Recordings. Kiedyś trzeba do tego usiąść i posłuchać... Fajna rzecz a marnuje się u mnie.

[darkman]

O ile pamiętam, miał właśnie wcześnie nagrania.

O! Tak.
Z tych wzmiankowanych wyżej 53 sesji za lata 1945-1949 powstały 54 płyty wydane w różnych okresach z ww materiałem z owych sesji.

Ale oficjalnie jako solista

Też nie, bo i u Parkera był solistą/sidemanem, a składy Birda grały jego kompozycje i aranżacje. Jeśli to nie było oficjalne to jakie?
Nie bez kozery należy dodać, że był solistą Tadd Dameron Quintet w 1949 co dokumentuje płyta In Paris Festival Inter. De Jazz, May 1949.

bandleader zadebiutował właśnie w 1951

Nie bo już wcześniej prowadził własny nonet z 1948 i 1949. Nonety były 3 i zostały zapisane na płycie np Birth Of The Cool, to nagrania od stycznia 21, 1948 do marca 9, 1950. To jedna z trzech płyt w ogóle, które dokumentują powstanie stylu cool, który sam w sobie rodził się od 1940 roku (Lennie Tristano).
Oczywiście rozważania na temat leaderów, coleaderów, sidemanów czy bigbanderów jest możliwe, trzeba jednak brać i pod uwagę fakt, że w tamtych czasach epoki rodzących się małych składów combo bywało często i tak, że grano bez leadera. Wszyscy zaś muzycy traktowali siebie jako część całości. Najważniejsza była muzyka, kierunek, trend, współbrzmienie w aranżu.
I tu, na takim gruncie wyrósł wielki Miles Davis. Niekwestionowany leader i prorok nowych kierunków jazzu. Twórca przełomowych rozwiązań w muzyce w ogóle.
Co do debiutu.. no cóż, Miles już w 1945 znał na pamięć wszystkie solówki Dizziego Gilespiego i grał je na zawołanie.
(zachęcam gorąco do wyjścia poza ramy Wikipedii i sięgnięcie do źródeł i opracowań historyków jazzu, a milesologów w szczególności Warto(!)