Ale po kolei
Dawno, dawno temu (he he, jakieś 10 lat, czyli prawie wczoraj) kupiłem CD-17 Arcama. Kosztował więcej niż moja miesięczna pensja, więc nie był to zakup "po taniości" i miał być wzorcem na lata (taki sprzęt docelowy
). I wszystko było pięknie do czasu, aż na dobre wsiąkłem w winyle, a sytuacja pogorszyła się, gdy zmajstrowałem dyskretnego PreamPa. Od tego momentu chyba ani razu nie uruchomiłem CD (poza testem porównawczym u @Martynki). W końcu zebrałem się w sobie i postanowiłem coś z tym zrobić. Tym czymś miało być wlutowanie podstawki pod opampy tak, żeby choć w ten sposób poprawić brzmienie (oryginalnie były tam 2114 JRC). Niestety Arcam wszedł już w fazę odcinania kuponów, tnąc bez pardonu koszty i prawie wszystkie elementy, w tym opampy, zastosował w wersji SMD. Już przy wylutowaniu zauważyłem poważne niezgodności z dostępnym w sieci schematem (m. in. brak DC serwa) dalej jednak chciałem ograniczyć się do wprowadzenia możliwości żonglowania opampami. Wlutowałem przejściówkę SOIC8-DIP8:
). Kapa krytyczna, sekcja analogowa poszła się kochać. Nie pozostało nic innego jak zrobić własną. I tak przechodzimy do clou. Baza pomysłu to lampizator, czy ogólnie lampizacja, czyli zmiana sekcji analogowej na lampy. Polega ona (w uproszczeniu) na zamianie oryginalnego wyjścia analogowego, na prosty układ oparty na 1 lub 2 triodach (najczęściej SRPP lub wtórnik katodowy). Diabeł jednak tkwi w szczegółach, bo ta zamiana powoduje jedną istotną dla całości przetwornika ingerencję w układ: usuwa tzw. filtr antyaliasingowy, który ma za zadanie usunąć z sygnału wszystkie składowe powyżej 20kHz, które pojawiają się na skutek konwersji sygnału dyskretnego (cyfrowego) na ciągły. Układy takie, będące aktywnymi filtrami dolnoprzepustowymi wysokich rzędów, mają na wyjściu chyba wszystkie urządzenia konwertujące sygnał cyfrowy na analogowy. To był przez długi czas dla mnie argument, żeby niczego nie ruszać, bo przecież musi być gorzej. No ale stało się jak się stało, więc postanowiłem spróbować.
Opis stanu oryginalnego: przetwornik Wolfson WM8741, z wyjściem napięciowym symetrycznym (po dwa sygnały na kanał w przeciwfazie), za nim układ filtra aktywnego 4 (chyba, bo możliwe, że 6) rzędu na 2 opampach oraz śmiesznych rezystorkach i kondensatorkach SMD, a na końcu, .... uwaga... do odcięcia składowej stałej chiński, nołnejmowy, bipolarny elektrolit 100uF (nosz qrua!). Generalnie z wyglądu bardziej płyta główna komputera niż lepszej klasy CD.
Opis rozwiązania: zamiast filtra para różnicowa z rozszerzoną strefą liniową. Ze względu na składową stałą na wyjściu Wolfsona o wartości 1/2 napięcia zasilania sekcji analogowej (ok. +2,7V) zaprojektowałem parę na tranzystorach PNP. Wzmocnienie układu wynosi ok. 1 a schemat wygląda tak:
Ukradłem sygnał i prąd z płyty głównej CeDeka:
. Póki co nie zauważyłem niepożądanych skutków braku filtra na wyjściu ale planuję zrobić także układ z filtracją (antyalisingiem). Z tego co zdążyłem zauważyć, to na pewno zwiększyła się ilość szczegółów, tych drobiazgów dających prawdziwą frajdę ze słuchania. Talerze brzmią naturalnie, rozdzielczo. Dźwięk jest spójny. Bas melodyjny, z fakturą. Wokale na pewno się nie pogorszyły. Póki co jednak nie trąbię, że to jakiś spektakularny sukces, bo słuchałem zaledwie kilkadziesiąt minut.
trzymam kciuki za nowy projekt 
