Jazz Salon Niezależnych (Odrzuconych)

[Szelak]

O tak, Eric Dolphy jest bardzo dobry. Każdy kto ma taką bródkę jest najlepszy

[darkman]

Dźwiękowo nie jest najlepiej, ale za tą cenę nie narzekam, cieszę się muzyką

Także i ja. No niestety drugi raz słucham już bez emocji pierwszego razu. Cholera to brzmi jak bootleg z tzw recordera, a nie z magnetofonu konsolety.
Szału nie ma. Myślę, że i tak mastering tego materiału wyciągnął co się dało i tyle. Umówmy się, że aż tyle.
Jako dokument muzyczny i historia nagrania sama w sobie, znakomita i fajnie, że jest. Co do jakości.. psia kość nie wiem gdzie uszy podziać. Zawstydził mnie ten master trochę. Źle nie jest, jest słabo po prostu. Cichawo, pudełkowato, bootlegowato.

Dokumentalnie - perełka! Cieszmy się zatem z tego co jest i że jest.
Bdb zakup uważam, cena równoważy te drobne niedogodności.. no cza Se pogłośnić, nawet zastosowałem konkretniejszą amplifikację, ale pacjent jest nieugięty. Twardziel.

Już jakiś czas temu Bartek mi raportował, że gra jakoś tak "ale on się nie zna". Gdy Bartek tak mówi, znaczy coś odbiega od standardu zdecydowanie i w ciemno można mu wierzyć. Ano to sam się przekonałem osso chozzi już, ale ja też się nie znam.

[martin.h]

Mnie drażni perkusja, mam wrażenia ze tam był jedyny mikrofon Za 180 zł bym pewnie się wku#wił mocno, za 51 mam to gdzieś

[martin.h]

O tak, Eric Dolphy jest bardzo dobry. Każdy kto ma taką bródkę jest najlepszy

Widzę, że skusiłeś się na AP Smutne, że w tamtych czasach cukrzyca nie była tak rozpoznana, bo Eric mógł nam dać jeszcze wiele dobrego

[Szelak]

Cholera to brzmi jak bootleg z tzw recordera

Tak więc jakieś bootlegi, w marnej jakości, albo nic.
Zaraz, zaraz. Od czasu, do czasu, da się znaleźć coś co jest perłą, bo ktoś się do tego przyłożył.
Monk w Palo Alto jest takim wyjątkiem od reguły.
Odnaleziony całkiem niedawno koncert Theloniusa Monka w sali gimnastycznej, czy tam auli liceum w kalifornijskim mieście Palo Alto, jest tego najlepszym przykładem. Taśma z tego koncertu przeleżała na półce w domu Dannego Schera ponad 50 lat. Zdumiewające, że wcześniej nikt nie wpadł na pomysł by ją wykorzystać? Ten koncert choć szeroko rozreklamowany i przygotowany w miejscowym liceum przez 16 letniego ucznia tejże szkoły Dannego Schera prawie się nie odbył, bo Monk o nim …….. zapomniał. W ostatniej chwili, aby uniknąć kompromitacji, bodajże brat/kuzyn chłopaka wyrwał i dowiózł z San Francisco, pływającego w obłokach, jak to miał w zwyczaju Monka. Odbył się koncert, który dziś uważa się za jeden z najbardziej nietuzinkowych i charakterystycznych koncertów Monka. Z kilku powodów. Pierwszy jest taki, że był on zagrany przez TM i jego skład po prostu z marszu; dwa że publiczność w trudnym roku 68 walki Luthera Kinga o prawa człowieka, była wymieszana i doskonale się bawiła bez uprzedzeń na owym występie; trzy, że to właśnie klasyczny bootleg, bo nagrany był przez szkolnego woźnego, którego nazwiska niestety nigdy nie poznamy, a to wielka szkoda, bo przygotował on tak nagranie, którego nie powstydziłby się niejeden z lepszych masterów tamtych czasów. Tak więc mamy świetnie nagrany koncert, nagrany przez człowieka, amatora co znał się na rzeczy, aczkolwiek pewnie nie korzystał z magnetofonu stricte profesjonalnego, a raczej takiego który znalazł się akurat na stanie w magazynku szkolnym. Ocenia się, że ustawienie mikrofonów, poziom nagrania był bardzo udany. Sam koncert to oklepane utwory Monka, które w połączeniu z żywiołową reakcją sali i luzem ze strony muzyków daje niepowtarzalny i radosny klimat. Nawet skrzypiąca licealna podłoga z klepki pod butami Theloniusa jest ciekawym instrumentarium tego występu. Wszystko to sprawia, że dla mnie jest to jedna z lepszych płyt Monka. Nasuwa się tylko pytanie, czy to jeszcze bootleg, czy jednak nie?

P.S. Niedawno zastanawiałem się od jakiej płyty najlepiej zacząć przygodę z Theloniusem Monkiem. Zadanie bardzo trudne, bo wszystkie płyty tego pianisty mają najwyższe noty i trudno taką wytypować. Dziś wpadł mi do głowy pomysł, że gdybym miał taką płytę wskazać to byłaby właśnie ta płyta. Otoczka jej powstania i świeże niebanalne podejście do tematu, mogą sprawić, że ten krążek byłby idealnym punktem wyjścia w poznawaniu dorobku tego wybitnego pianisty.
Jeszcze jedno. Tu nie ma reedycji. Wszystkie wydane obecnie płyty Impulse można uznać za pierwsze wydania. Gratka niesamowita.

[Szelak]

O tak, Eric Dolphy jest bardzo dobry. Każdy kto ma taką bródkę jest najlepszy

Widzę, że skusiłeś się na AP Smutne, że w tamtych czasach cukrzyca nie była tak rozpoznana, bo Eric mógł nam dać jeszcze wiele dobrego

Kilka płyt Dolphiego mam. Jest coś niepowtarzalnego w jego muzyce. Jakiś taki smutek i rzewność. Ja to bardzo lubię. Tak jak mówił Mietek Kosz: „Tylko smutek jest piękny”. Łzy w oczach. Cudowna muzyka. Czarująca szczególnie na flecie.

Co do śmierci Dolphiego, to raczej niedbalstwo służby medycznej doprowadziło do jego śmierci, a nie cukrzyca sama w sobie, którą już wtedy wiedziano jak skutecznie leczyć

[darkman]

Mnie drażni perkusja, mam wrażenia ze tam był jedyny mikrofon Za 180 zł bym pewnie się wku#wił mocno, za 51 mam to gdzieś

Mnie również. Swego rodzaju dominacja i jej ekspozycja na pierwszy plan wprowadza rodzaj monotonii. Niby czekasz, aż rozwinie się reszta sekcji i leaderzy podejdą bliżej mikrofonu, ale wiesz, że to nie nastąpi.
Z jednej strony cieszy mnie, że to wydano na bardzo cenionej serii Impulse, a z drugiej mnie zdumiewa właśnie ten fakt.
No nic, ani to nie są ostatnie nagrania Trane'a, ani ostatnie Dolphy'ego, które jeszcze czekają na oficjalne wydanie. Się dzieje. Cierpliwość potrafi nagrodzić.

[Szelak]

są oczywiście w tandetnych papierowych koszulkach

Które potrafią czynić to. Nie chciała się rozstać z płytą
Fuszerka ten Impulse!.U mnie było tak. Już jestem po wymianie na nowy produkt. Na szczęście jest dobrze.

[darkman]

Dr John and Mr Pat.
Wysoka jakość realizacji, trzeba powiedzieć obiektywnie w serii Tone Poet na BN.
No i zagrane po całości z charakterem obu panów.

[Cracker]

Freddie Hubbard - Polar AC

[Mawis]

Miles Davis - Quiet Nights
Zdaje sie to wydanie.
https://www.discogs.com/release/1257275 ... iet-Nights
Taka troche niepokojąca muzyka, troche miejscami w stylu Sketches...?To chyba zasluga tej orkiestrowej aranżacji Gila Evansa. Ale fajnie sie slucha. Tylko te robaczki z tylu...
Dzieki Dark

[darkman]

Gratulacje Maciek, bdb album i to wydanie akurat
Od razu wyjaśniam chłopakom, że to nie ode mnie. Ja tylko brałem udział w wyborze i pomogłem w ocenie samej edycji.
Te pod aranżem Gila takie są, silne piętno estetyki evansowskiej, ale to wartościowe pozycje i nie ma ich zbyt wiele.

[Mawis]

Gratulacje Maciek, bdb album i to wydanie akurat
Od razu wyjaśniam chłopakom, że to nie ode mnie. Ja tylko brałem udział w wyborze i pomogłem w ocenie samej edycji.
Te pod aranżem Gila takie są, silne piętno estetyki evansowskiej, ale to wartościowe pozycje i nie ma ich zbyt wiele.

Tak zeby nie bylo ze my tu pokątny handelek odstawiamy Ja szukam a Darek robi jako doradca merytoryczny
No to drugi japoniec, to wydanie:
Miles Davis at Carnegie Hall

https://www.discogs.com/release/2882493 ... negie-Hall

[winylowy_luke]

Nie no Mejw - szacun! Sam poluje na te Japońskie Milesy z przełomu lat 60 i 70:)
Serie SX68 i 68mk2 imo spokojnie dorównują wydaniom MoFi jakością dźwięku!

[Mawis]

Nie no Mejw - szacun! Sam poluje na te Japońskie Milesy z przełomu lat 60 i 70:)
Serie SX68 i 68mk2 imo spokojnie dorównują wydaniom MoFi jakością dźwięku!

Dzieki Lu. Faktycznie zauwazylem ze dosc niskoszumowe są te japońce w porownaniu do "normalnych" plyt. Zakladam ze to jest jedna z cech wydan japonskich? Pytam bo te 2 Milesy to moje pierwsze japonskie wydania jazzowe. Mam jeszcze rock&heavy ale jeszcze nie zdazylem posluchac