Tolerancja dla zużycia płyt

[Siwy]

Chciałbym dowiedzieć się jak wygląda wasza tolerancja do różnego rodzaju zużycia/uszkodzeń płyt. Nie mówię tutaj o bardzo rzadkich pozycjach, które ciężko jest zdobyć w ogóle a co dopiero w dobrym stanie. Czy np. okazjonalne pyknięcia lub szmer w cichszych fragmentach płyty psują wam ogólny odbiór tej muzyki?

[pan_winyl]

eh. Muzyka jak życie musi mieć trzaski Jeśli w imersji przeszkadzałyby zakłócenia- ludzie nie chodzili by na koncerty. Tolerancja kończy się zazwyczaj w momentach kiedy muzyka jest zniekształcona przez zużycie nośnika - pojawiają się smażenia, albo sama igła przeskakuje w rowku. Wtedy doświadczenie jest już słabe :/

[Michal35]

Chciałbym dowiedzieć się jak wygląda wasza tolerancja do różnego rodzaju zużycia/uszkodzeń pły

To dość trudne pytanie. Zależy od wielu czynników takich jak: dostępność egzemplarza, cena, intensywność zużycia, sprzedającego i wielu innych. Główny czynnik to każdego z osobna tolerancja na ile jest w stanie zaakceptować wady ulubionych nośników.

[blispx]

Jest już taki temat

http://www.winyl.net/viewtopic.php?f=28&t=656

Tu nie chodzi o moją czy twoją tolerancję ale o trzymanie się przyjętych i akceptowalnych wcześniej norm w celu zachowania porządku. Jeżeli kupowany LP spełnia te normy to moja tolerancja jest in plus, proste i logiczne. Pozostaje mi tylko zapłacić i wiem co kupuję

Osobiście nie pogardzę płytami G w górę o ile trzymają się RCGS, pojedyncze click popy tu i tu , nie mylić z rysami, nie są dla mnie powodem aby schodzić w tej skali poniżej VG i są akceptowalne, "szmery w cichszych fragmentach" ma 90% płyt nawet nowych, taki urok nośnika. Generalnie mi to nie przeszkadza ale zaznaczam - jestem w stanie odróżnić fabryczny szum nośnika od zajechania przez poprzedniego właściciela np na wskutek złej kalibracji ramienia, takie LP to już praktycznie Bad jakieś ~40% sprzedawanego śmietnika po aukcjach

Pierwszą rzeczą na jaką zwracam uwagę jest label i stopień jego zniszczenia szczególnie otworu na szpindel- wlicza się to do łącznej oceny w RCGS, także rysy które czuć pod paznokciem będzie widać nawet pod słabym światłem. Pod lepszym światłem widać będzie już lepiej co w trawie piszczy np wszelkie bąble powstałe na wskutek prostowania w piekarniku. Ważna jest także gradacja okładki i nie chodzi tu o ringwear bo to mają także płyty nowe-leżakowane w shrink ale elementy takie jak podpisy, zagięcia i rozdarcia. 90% płyt jestem w stanie oszacować na oko pod dobrym światłem bez odtwarzania ich także dziwi mnie trochę mentalność niektórych sprzedawców-hurtowników- jak im się nie chce dokładnie sprawdzać płyt to niech lepiej zwijają interes bo się do tego nie nadają

[Siwy]

Osobiście nie pogardzę płytami G w górę o ile trzymają się RCGS, pojedyncze click popy tu i tu , nie mylić z rysami, nie są dla mnie powodem aby schodzić w tej skali poniżej VG i są akceptowalne, "szmery w cichszych fragmentach" ma 90% płyt nawet nowych, taki urok nośnika. Generalnie mi to nie przeszkadza ale zaznaczam - jestem w stanie odróżnić fabryczny szum nośnika od zajechania przez poprzedniego właściciela np na wskutek złej kalibracji ramienia, takie LP to już praktycznie Bad jakieś ~40% sprzedawanego śmietnika po aukcjach

Jak można odróżnić te dwa rodzaje uszkodzeń?

Pierwszą rzeczą na jaką zwracam uwagę jest label i stopień jego zniszczenia szczególnie otworu na szpindel- wlicza się to do łącznej oceny w RCGS, także rysy które czuć pod paznokciem będzie widać nawet pod słabym światłem. Pod lepszym światłem widać będzie już lepiej co w trawie piszczy np wszelkie bąble powstałe na wskutek prostowania w piekarniku. Ważna jest także gradacja okładki i nie chodzi tu o ringwear bo to mają także płyty nowe-leżakowane w shrink ale elementy takie jak podpisy, zagięcia i rozdarcia. 90% płyt jestem w stanie oszacować na oko pod dobrym światłem bez odtwarzania ich także dziwi mnie trochę mentalność niektórych sprzedawców-hurtowników- jak im się nie chce dokładnie sprawdzać płyt to niech lepiej zwijają interes bo się do tego nie nadają

Sam jeszcze dużo płyt nie kupiłem, ale z tego co zaobserwowałem naprawdę trudno znaleźć używaną płytę sprzed kilkudziesięciu lat z okładką bez żadnych przetarć/zagięć (oczywiście nie mówię że jest to niemożliwe).

[cooledit]

trudno znaleźć używaną płytę sprzed kilkudziesięciu lat z okładką bez żadnych przetarć/zagięć (oczywiście nie mówię że jest to niemożliwe)

Jak najbardziej jest to możliwe. Bywa nawet, co już graniczy z cudem ale jednak bywa, że uda się kupić płytę z lat 70-80-tych zapakowaną oryginalnie w folię. Miałem trzy takie "wypadki" i powiem szczerze byłem wielce zaskoczony oczywiście pozytywnie

[darkman]

naprawdę trudno znaleźć używaną płytę sprzed kilkudziesięciu lat z okładką bez żadnych przetarć/zagięć

Skądże. Taka płyta ma swoją wartość po prostu, choć bywają okazje potwierdzające tę regułę, które są po taniości.
Zacytuję z pamięci naszego kolegę forumowego Fol..@, który na moje informacje co do stanu zachowania płyty napisał mi mniej więcej tak:
"Za 25-30 zeta, cudów się nie spodziewam", tekst warty zapamiętania jak na moje oko i ucho.
Płyty gromadzimy z pewną tolerancją ze względu na cechy niezbywalne samego materiału nośnika, oczywiście podejście ortodoksyjne przy pozyskiwaniu płyt jest OK, ale działa w obie strony; jakość, cena, stopień trudności w pozyskaniu, atrakcyjność tudzież współczynnik popytu w danej chwili, ocena końcowa.
Z powyższymi należy się liczyć na tyle, by wypracować własną socjotechnikę gromadzenia zbioru.
Ot dziecko w czasie. Odpowiednim i festina lente.

[blispx]

Jak można odróżnić te dwa rodzaje uszkodzeń?

Click pop to pojedyncze kliknięcie na wskutek choćby pęcherzyka powietrza, czyli wada poprodukcyjna, a rysa to rysa czyli cykliczne trzeszczenie w miejscu rysy, wada nabyta podczas użytkowania. Bardzo prosto można to odróżnić

Sam jeszcze dużo płyt nie kupiłem, ale z tego co zaobserwowałem naprawdę trudno znaleźć używaną płytę sprzed kilkudziesięciu lat z okładką bez żadnych przetarć/zagięć (oczywiście nie mówię że jest to niemożliwe).

Głupoty wypisujesz, mam bardzo dużo okładek Prestige, Blue Note z epoki lata 50-te bez przetarć, zagięć, nawet bez ringwear- im starsze tym lepsza grubość i poligrafia była. Po okładce można też sporo wyczytać, czy kupujesz od kogoś co szanował winyle czy flejtucha grana/wyjmowana milion razy

Są oczywiście pewne okresy lepsze i gorsze dla winylu i też to trzeba brać pod uwagę. Takim gorszym są lata 70-te i czas kryzysu paliwowego na wskutek którego koncerny z dużym nakładem musiały ciąć koszta. Ale i z tego okresu idzie wyszukać płyty/okładki w stanie Mint. Dla przykładu Impulse/ABC, CTI, A&M- grube laminowane gatefoldy

Co do folii wszystko idzie kupić, kwestia jest tylko ceny tylko sealed się wystrzegaj z lat 75-80 bo 80% ich będzie powyginanych. BTW ostatnio widziałem Bill Evansa z 1959 w folii na aukcji

[Tarkus]

Tolerancja kończy się zazwyczaj w momentach kiedy muzyka jest zniekształcona przez zużycie nośnika - pojawiają się smażenia, albo sama igła przeskakuje w rowku. Wtedy doświadczenie jest już słabe :/

Odbieram to bardzo podobnie, z tym, że jeszcze zależy, co rozumiemy przez "smażenie". Jeśli mamy na myśli "drobne a gęste" trzaski słyszalne w cichszych fragmentach lub przerwach, coś takiego jeszcze jestem w stanie znieść w braku lepszego egzemplarza. Natomiast gdy chodzi o "eksplozje trzasków" towarzyszące właśnie co głośniejszym dźwiękom (zjawisko często spotykane szczególnie w końcówkach "zajechanych" płyt), to takie "efekty specjalne" przekraczają już moją wytrzymałość.

[pan_winyl]

Bardziej w smażeniu mam na myśli zniekształcenia górnego pasma- częste na słabszych nośnikach w partiach wokalu - przykładem idealnym jest Jesus Christ Superstar- żółta okładka (wydani krajowe, nie pamiętam już jakie). Nośnik jest po prostu zły i szybko się zużywał w kontakcie z frezarkami. Efektem jest mega zniekształcenie słyszalne szczególnie w partiach dzwonów i wokali właśnie. Strasznie mnie to denerwuje

[caveas]

Ostatnio dorwałem to wydanie JHS i to jakaś totalna porażka wykonawcza w porównaniu z innymi wersjami. Zasnąć można (gdyby nie trzaski)
Miałem przyjemność być na tym spektaklu w teatrze Roma i odnowione wersje utworów "się zacnie broniły".
A tolerancja ?
Highway to Hell AC DC na 101% możliwości głośników i byle by nie skakało.
Jednak skrzypki w smażalni śledzi - to może ujść tylko przy oryginalnych nagraniach Wieniawskiego.

[darkman]

to może ujść tylko przy oryginalnych nagraniach Wieniawskiego.

Nie istnieją takie nagrania. Najstarsze zarejestrowane na wałku fonograficznym pochodzi z okresu 1910-1930 bez konkretnej daty rejestracji. Jest to Legenda z opusu 17 w wykonaniu Richarda R.Czerwonky. Nagranie od niedawna znajduje się w w kolekcji Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego.
Oryginalne nagrania H.Wieniawskiego nie istnieją, bowiem żył w epoce przedfonograficznej w zasadzie. Jest za to bogata literatura dzieł mistrza publikowana w wydawnictwach ponad 80 krajów.
Zachowało się za to sporo oryginalnych zdjęć kompozytora.
Jest też zbiór pierwodruków dzieł kompozytora,obecnie największy na świecie, taki:
op. 4 Polonaise de concert en Re majeur
op. 6 Airs Russes. Deux Romances de Warlamow
op. 7 Capriccio-valse. 1r. Morceau de salon
op. 9 Romance sans paroles et Rondo elegant
op. 10 L’École moderne
op. 11 Le Carnaval Russe
op. 12 Deux Mazourkas de Salon
op. 17 Légende
op. 18 Études-Caprices
op. 19 2 Mazurkas caractéristiques
op. 20 Fantaisie brillante sur des motifs de Opera "Faust" de Gounod
op. 21 2me polonaise brillante
op. 22 Second concerto
op. 23 Trois feuillets d'Album
op. 24 Fantaisie orientale