Płyty Muzy i Polskich Nagrań - warianty labeli i datowanie

[vinylpiotrek]

Tematyka ta przewijała się już w kilku wątkach.
Zakładam, wątek, który mam nadzieję, pomoże wyjaśnić wiele niejasności i przyda się kolekcjonerom płyt.
Dla jasności w tym wątku rozmawiamy o wariantach labeli Polskich Nagrań, Pronitu i Muzy, ich ramach czasowych i tematycznych.
O elementach typowych grafiki okładek, numerach katalogowych , oznaczaniu matryc itp. w latach 1945 1992.

Wpisy merytoryczne już za chwilę.

[rafaln1]

O Wifonie milczymy?

[Kocewicz]

O Wifonie i Tonpressie chyba nie ma za dużo do pisania. Ale jak masz coś do dodania, to inni chętnie poczystają

[Winters]

Co do zmiany etykiety w połowie lat 80.:

Np. pierwsze dwie płyty z Archiwum Polskiego Beatu to klasyczna wersja, tyle że na białym tle. Zmiana nastąpiła pomiędzy vol. 2 i vol. 3

Co do roku, to na podstawie dyskografii Polskich Nagrań wychodzi, że jednak to musiało być na przełomie 1984/85

[vinylpiotrek]

Datę 1945, podałem w tekście asekuracyjnie, z tego co wiem płyty z logo "Muza" pojawiły się ok 1946/1947 roku.
Pierwsze etykiety, wyraźnie nawiązywały do kapitalistycznego Odeonu, tylko były ładniejsze

Chwilę później zaczął się spory misz - masz, z etykietami - w krótkim czasie sporo wzorów etykiet w różnych wariantach kolorystycznych, z przewijającym się symbolem kamertonu, bądź gałązkami laurowymi. NNa razie nie udało mnie się ustalić jakiejś prawidłowości w tych labelach.
W opisanym okresie tłoczono głównie płyty 10 calowe, jak dotąd nie spotkałem żadnej 12 calowej, ani wzmianki o nich.
W każdym razie dochodzimy w rozważaniach do wczesnych lat 50.

następny okres, to będzie "mała stabilzacja" w grafice labeli i postęp techniczny w produkcji płyt.

[vinylpiotrek]

@ Winters
W takim razie okres 1980 - 1984 jest do przebadania, w każdym razie jest to okres przejściowy i na okładkach królowało już nowe logo.

[Winters]

Zmiana, o której napisałem:





Co do wcześniejszego okresu, to czy ktoś wie, czy kolor etykietki przy wariacji z lat 60. i 70. ma jakieś znaczenie? Spotkałem się z twierdzeniem, że błękit oznacza pierwsze wydanie, czerwony to reedycja. Od czasu do czasu pojawiały się etykietki czarne.

Mój ojciec w okolicach 1976/77 kupił w księgarni fabrycznie nowy dwupłytowy album Niemena z 1971, ten czerwony. Płyty mają czerwone etykiety, z czego jedna ma czarną, a druga srebrną czcionkę.

Dotyczy to też płyt mono, też widziałem wariacje z czerwonym i niebieskim tłem.

[Kocewicz]

Słaba ta teoria z kolorami. Mam gdzieś płytę, gdzie obie strony mają różne kolory. Czerwony i niebieski są raczej równoważne. Do puli kolorów dorzucę jeszcze wiśniowy ze srebrną czcionką, żółty, pomarańczowy, szary z granatową czcionką.
-Pomarańczowy. Płyty z drugiej połowy lat 70., wspólną cechą wydaje się być gorsza jakość tłoczenia. Mam SX 1701, SX 1869, SX 1877.
-Żółty. Raz się z tym spotkałem, gra bardzo przyzwoicie. Mam SX 1300
-Szary. Głównie na Pronitach z drugiej połowy lat 60., na Muzie nie spotkałem. Mam XL 0478, XL 0464. Trudno powiedzieć, żeby się czymś wyróżniały. Może trochę twardsza mieszanka
-Czarny jest prawie najstarszym kolorem, który występuje na etykietach płyt XL. Od początku był związany z muzyką klasyczną, potem starano się utrzymać tą tradycję, aczkolwiek mam kilka płyt "popularnych", wydanych z czarną etykietą, m.in. SX 1346-1347.

[Winters]

Otóż to. Jak dla mnie to kolor był taki jaki akurat mieli pod ręka, nie ma reguły.

Czarna etykieta występuje też na Go Right Kurylewicza z 1963, czyli na pierwszym polskim albumie jazzowym.

Zastanwia mnie historia tego albumu Niemena, bo to nie jest tytuł hiperpopularny i wątpię, żeby po kilku latach został wznowiony. Czyżby tak długo przeleżał?

[Kocewicz]

Źle mnie zrozumiałeś, według mnie nie ma różnicy między czerwonym a niebieskim labelem Chociaż teorii o reedycji nie mogę wykluczyć. Trzeba by popatrzeć na numery matryc.
Natomiast pozostałe kolory mogą mieć znaczenie. Wpadłem swego czasu na teorię oznaczania w ten sposób zastosowanego tworzywa, ale trudno mi to w jakikolwiek sposób potwierdzić.
Co do Kurylewicza, to jazz był wtedy zaliczany (już?) do muzyki wysokich lotów, stąd zapewne wydawanie płyt na równych zasadach z muzyką poważną.

[Winters]

Źle mnie zrozumiałeś, według mnie nie ma różnicy między czerwonym a niebieskim labelem

Nie no, różnica jest taka, że jeden jest czerwony, a drugi niebieski Mogło to nie oznaczać nic. Jaki kolor był, taki trafiał do drukarki. O to mi chodzi.

Wpadłem swego czasu na teorię oznaczania w ten sposób zastosowanego tworzywa

W sumie wątpię, żeby trudzili się z oznaczaniem tworzywa. Nabywcy tych płyt raczej takimi bzdetami się nie interesowali, gatunek winylu raczej nikogo nie obchodził.

Co do Kurylewicza, to jazz był wtedy zaliczany (już?) do muzyki wysokich lotów, stąd zapewne wydawanie płyt na równych zasadach z muzyką poważną.

Nie płyt, a jednej płyty, której nakład był bardzo mały. To taki wyjątek od reguły, pozostałe płyty Polish Jazz ukazywały się przede wszystkim z niebieskimi etykietami.

[Analogowe ucho]

Czerwone labele to rozpacz, gdy chce się płytę umyć. Barwią.

[Winters]

Czerwone labele to rozpacz, gdy chce się płytę umyć. Barwią.

Prawda. Barwią i rozmazują się przy najmniejszym kontakcie z wodą.

Jako, że tematem jest również datowanie polskich płyt, to co możecie mi Panowie powiedzieć o moim ostatnim znalezisku?



MEL-2, Louis Armstrong, 10"

Co to za seria? Dlaczego MEL, a nie L? Ponadto z tyłu okładki jest coś takiego:



MEN wygląda na oznaczenie EP, co pokrywało by się ze standardowym N. Skąd prefiks ME?

Czy w tej serii było coś więcej? Co do roku to wygląda na pierwszą połowę lat 60., 1962, może 1963.

[vinylpiotrek]

Moja pierwsza "własna " płyta, poza bajkami z dzieciństwa i płytami, które kupowali rodzice i dziadkowie, ciotki i wujowie
Wygląda na to jakby płyty licencyjne, wydawane na "bogato" miały mieć oddzielną numerację, z czego jednak zrezygnowano.
Co do datowania, to płyta "MEL-1" w KPPG opisana jako 1962 rok, ale KPPG nie jest wyrocznią.

[vinylpiotrek]