Co kręcisz? (czyli czego aktualnie słuchamy na winylu)

[eu4yaon]

Anathema - The Optimist

[Dziadek]

Janusz Laskowski - Kolorowe Jarmarki

[Domin]

Martwa natura z SBB.

[RadTang]

Miles Davis - Miles Davis At Carnegie Hall (1962 / 1962, Mono, US) https://www.discogs.com/Miles-Davis-Mil ... se/6140479

Nowy miesiąc zacząłem w rytmie Davisowskiego "So What", zagranego z pomocą orkiestry (dyrygowanej przez Gila Evansa). Drugi raz słuchałem tej płyty, tym razem z większą przyjemnością. Zacząłem ją bardziej doceniać. A i ona odwdzięczyła się nieco lepszym dźwiękiem (może VTF ustawione na 2.0 pomogło?).

A przypomnę Wam, że najpierw uznałem ją za najsłabszą (!) znaną mi płytę Milesa. A nie znam zbyt wiele... Kind Of Blue, The Best Of (to z Biedronki, na CD) oraz parę płyt studyjnych z lat 1951 - 1954. Dopiero poznaję Jego twórczość ale bardzo ją lubię. Jest jeszcze sporo przede mną, w tym podobno najlepsze. A obok Milesa czeka jeszcze na pełne poznanie drugi mój ulubiony jazzman - Grant Green (gitarzysta).

Miles Davis At Carnegie Hall to dalej jest płyta w stanie G(+) ale za to jaka płyta! Strona A to moja zdecydowanie ta bardziej ulubiona. Doceniłem nawet nową wersję "So What". Wciąż poznaję tę płytę ale coraz bardziej ją lubię. To jest towar którym nikt nie powinien gardzić - bez względu na stan (nie tylko dlatego, że sam dźwięk akurat jest w porządku).

Całość dopełnia piękne, poszukiwane i seksowne () sześć oczek na labelu oraz unikatowy charakter tego konkretnego egzemplarza. Otóż na tylnej okładce jest... list! Płyta ta została podarowana pewnej Ewie (Szwedka) przez Carol (Amerykanka), które musiały się bardzo mocno zaprzyjaźnić we wczesnych latach 60-tych. Skąd taka pewność? 6 oczek na labelu i matryce wskazujące na prawdopodobnie drugie tłoczenie (-1B / -1B). Zapewne pisały do siebie listy bo Amerykanka zostawiła swój adres obok listu.

Obie strony okładki są nieźle zachowane, swoją drogą. A płyta nie jest zbyt mocno wyeksploatowana. Widać, że ktokolwiek posiadał tę płytę (w tym Eva) starał się o nią dbać - bo słyszałem bardziej zaniedbane płyty.

Taki piękny kawał historii trafiłem za 10 zł. Żadne RSD nie przebije tego - chyba, że jednak wznowią Kraftwerk 1 i 2 na LP, jak było na początku na listach... Ale prędzej pewnie sam Miles wstanie i zagra "So What" jeszcze raz niż się doczekamy.

[Felix1988]

Starship - Knee Deep In The Hoopla

[winylowy_luke]

Miles Davis - Miles Davis At Carnegie Hall (1962 / 1962, Mono, US) https://www.discogs.com/Miles-Davis-Mil ... se/6140479

Nowy miesiąc zacząłem w rytmie Davisowskiego "So What", zagranego z pomocą orkiestry (dyrygowanej przez Gila Evansa). Drugi raz słuchałem tej płyty, tym razem z większą przyjemnością. Zacząłem ją bardziej doceniać. A i ona odwdzięczyła się nieco lepszym dźwiękiem (może VTF ustawione na 2.0 pomogło?).

A przypomnę Wam, że najpierw uznałem ją za najsłabszą (!) znaną mi płytę Milesa. A nie znam zbyt wiele... Kind Of Blue, The Best Of (to z Biedronki, na CD) oraz parę płyt studyjnych z lat 1951 - 1954. Dopiero poznaję Jego twórczość ale bardzo ją lubię. Jest jeszcze sporo przede mną, w tym podobno najlepsze. A obok Milesa czeka jeszcze na pełne poznanie drugi mój ulubiony jazzman - Grant Green (gitarzysta).

Miles Davis At Carnegie Hall to dalej jest płyta w stanie G(+) ale za to jaka płyta! Strona A to moja zdecydowanie ta bardziej ulubiona. Doceniłem nawet nową wersję "So What". Wciąż poznaję tę płytę ale coraz bardziej ją lubię. To jest towar którym nikt nie powinien gardzić - bez względu na stan (nie tylko dlatego, że sam dźwięk akurat jest w porządku).

Całość dopełnia piękne, poszukiwane i seksowne () sześć oczek na labelu oraz unikatowy charakter tego konkretnego egzemplarza. Otóż na tylnej okładce jest... list! Płyta ta została podarowana pewnej Ewie (Szwedka) przez Carol (Amerykanka), które musiały się bardzo mocno zaprzyjaźnić we wczesnych latach 60-tych. Skąd taka pewność? 6 oczek na labelu i matryce wskazujące na prawdopodobnie drugie tłoczenie (-1B / -1B). Zapewne pisały do siebie listy bo Amerykanka zostawiła swój adres obok listu.

Obie strony okładki są nieźle zachowane, swoją drogą. A płyta nie jest zbyt mocno wyeksploatowana. Widać, że ktokolwiek posiadał tę płytę (w tym Eva) starał się o nią dbać - bo słyszałem bardziej zaniedbane płyty.

Taki piękny kawał historii trafiłem za 10 zł. Żadne RSD nie przebije tego - chyba, że jednak wznowią Kraftwerk 1 i 2 na LP, jak było na początku na listach... Ale prędzej pewnie sam Miles wstanie i zagra "So What" jeszcze raz niż się doczekamy.

[cobra]

[zbyszek1982]

Dwie Shabaki

saa.jpg

[RadTang]

Miles Davis - Miles Davis At Carnegie Hall (1962 / 1962, Mono, US) https://www.discogs.com/Miles-Davis-Mil ... se/6140479

Dojrzewam. Spóźnione o jakieś 20 lat ale jednak.

[kluczom]

Wyłapany w sklepiku w Niort (Francja), ale dopiero niedawno do mnie dotarł.

[gravediggie]

Martwa natura z SBB.

Bardzo, bardzo lubię tą płytę.

[SimonTemplar]

Dwie Shabaki

To lubię!

[Felix1988]

Sky - 2

[blispx]

tia So What jest inne bo szybsze, inny "szybszy" skład, Milesy z Columbia cierpią na ciągłe poszukiwania mięty szczególnie te spokojniejsze albumy, wielka szkoda że Miles nie pozostał u RVG w Prestige- wszystkim wyszłoby to na zdrowie

[RadTang]

Za pierwszym razem to "No Blues" mnie poderwał do tańca. I chyba głównie dlatego ten album dostał 4* ode mnie w Discogs. Teraz ma 5*, jest całkiem fajny. Dalej jednak strona A jest tą lepszą.

Akurat rzeczy z Prestige są fajne. Głównie tego słucham, jak na razie.