TUTAJ, ale książka tyczy się stricte jazzu, toteż pozwoliłam sobie na założenie odrębnego tematu 
Krzysztof Karpiński "Był Jazz. Krzyk jazz-bandu w międzywojennej Polsce"
Cyt za
Muzeum Jazzu:Książka Krzysztofa Karpińskiego powinna stać się literaturą obowiązkową na wszystkich uczelniach muzycznych, a także we wszystkich muzycznych szkołach średniego stopnia. Jest to bowiem kompendium wiedzy o starym jazzie, o muzyce rozrywkowej bliskiej jazzowi w okresie międzywojennym i o losach tej muzyki podczas Okupacji w latach 1939 – 1945.
Cyt za
Wydawnictwo Literackie:W międzywojennej prasie pisano w alarmującym tonie o zdziczeniu obyczajów. To jazz rozbrzmiewa w tle Tuwimowskiego apokaliptyczno-satyrycznego Balu w Operze. Makuszyński się zżymał. Maria Ejsmondowa chciała stworzyć Ligę Obrony Przeciwjazzowej. Do ogólnonarodowej debaty włączyła się nawet Maria Pawlikowska-Jasnorzewska. Nie ulega więc wątpliwości, że jazz w II RP istniał i budził emocje.
Książka Krzysztofa Karpińskiego – prawnika, pianisty, entuzjasty jazzu i badacza jego historii – jest wynikiem wieloletnich badań i poszukiwań. Był jazz. Krzyk jazz–bandu w międzywojennej Polsce to pierwsza książka w całości poświęcona początkom popularności tego gatunku w Drugiej Rzeczypospolitej, nakreślona na barwnym obyczajowym tle. Niemało satysfakcji z lektury będą mieli nie tylko fani jazzu, lecz również miłośnicy przedwojennego kabaretu, polskiej kinematografii, a nawet ówczesnej mody.
Autor opisuje najwybitniejszych wykonawców muzyki synkopowanej w dwudziestoleciu i miejsca, które tętniły jazzem. Czas zerwać z mitem, że jazz w Polsce zaczął się od „katakumbowych” jam sessions na przełomie lat 40. i 50. Jazz był tu znacznie wcześniej i – jak się okazuje – polscy jazzmani już przed wojną byli w stanie zachwycić nawet gości z Ameryki.
Znakomitym uzupełnieniem książki Był Jazz… jest dołączona do niej płyta CD z unikatowymi nagraniami najlepszych polskich orkiestr dwudziestolecia międzywojennego.
