Jazz Salon Niezależnych (Odrzuconych)

[czaszka]

Mal Waldron & Gary Peacock - First Encounter

Pianista Mal Waldron dokonał wielu nagrań (głównie w Europie) w latach 1969-72. Ta konkretną płyta została nagrana w Japonii z basistą Garym Peacockiem i perkusistą Hiroshi Murakami. Długie improwizacje na czterech oryginalnych utworach (trzech Waldrona i jednym Peacocka) są melancholijne, zazwyczaj introwertyczne i subtelne. Świetna sesja!
A ten konkretny press to amerykańskie wznowienie z 1976 roku przez Catalyst Records (nagrywał dla nich Urbaniak). Dorwałem od jakiegoś Duńczyka, okładka może nie najlepsza, ale sama płyta chyba w ogóle nie słuchana

[martin.h]

Po przesłuchaniu ostatnio trochę płyt jazzowych na Spotify naszła mnie ochota na ten album McCoy Tyner "Trident" Do wyboru był nowy VMP lub za troszkę ponad połowę nowego first press niemiecki (mocne EX). Wybrałam ten drugi, Jezusie jak to brzmi Chyba pie#dolę te nowe audiofilskie płyty Choć zdziwiłem, się że te epokowe okładki choć ładne w laminacie to są takie giętkie
Sam materiał jak dla mnie rewelacja, tylko piano, bass i perkusja, i 2 perełki w postaci "Impressions" Coltrane'a i "Ruby, My Dear" Monk'a. Polecam

[darkman]

Wybrałam ten drugi, Jezusie jak to brzmi Chyba pie#dolę te nowe audiofilskie płyty

No nie poznaję kolegi Szacun, bo długo nie musiałem czekać

Pianista Mal Waldron dokonał wielu nagrań (głównie w Europie) w latach 1969-72. Ta konkretną płyta została nagrana w Japonii z basistą Garym Peacockiem i perkusistą Hiroshi Murakami.

Umnie z Gigi Grycem z 1974 roku na Prestige i na piano solo kolejna. Doskonałe. Wielbię od lat i od pierwszej posiadenej płyty z Eric Dolphym swego czasu.

[martin.h]

Wybrałam ten drugi, Jezusie jak to brzmi Chyba pie#dolę te nowe audiofilskie płyty

No nie poznaję kolegi Szacun, bo długo nie musiałem czekać

Hehe Prawda jest taka, że nie lubię płyt w złym stanie, sporo starszych wydań w dobrym stanie (VG+, EX, NM) ma jednak ceny już zbliżone lub wyższe niż Tone Poet, Analogue, MoFi itp. Ale ostatnio właśnie kupiłem Tyner'a i Beefhearta z epoki i zaczarowało mnie, sama świadomość, że płyta ma już 50 lat robi swoje. Tyner tylko w jednym miejscu pyknął, nawet na rozbiegówce i pomiędzy utworami jest cicho

Chciałem kupić Time for Tyner z Tone Poet, ale podobno dźwiękowo jest nie najlepiej, czekam na Extensions bo też mi ta płyta pasuje

[darkman]

No well..proporcja cenowa winna być odwrotna, a jest komercyjna po prostu. Dobre stany wbrew pozorom da się jeszcze wyłuskać.

to ja na druga nóżkie:
Mal Waldrom, Al Alone.
Czwarty raz słucham od wczoraj, bo to nowy nabytek o niesamowitej sile przekazu fortepianu solo. Piękna rzecz z 1966 - moje wydanie 1969 na tłoczeniu japońskim i prezentacja sound referencyjna. Czyli da się

[Cracker]

Charles Mingus - A Modern Jazz Symposium Of Music And Poetry

"First Mono Pressing" z 1959 roku.

[darkman]

"First Mono Pressing" z 1959 roku.

Um, piękny Mingusik!
Ten mój Mal ww, też w mono. Zapomniałem dopisać. Fajnie to chodzi, a przy instrumencie solo wydaje mi się, że bardziej naturalnie.
Już niemal wkładka mono staje się uzasadniona, ciekawość mnie zżera jak to pójdzie?

A propo mam taką Poetry Taylora, tylko nic gość nie gra. Całą płytę recytuje dość spontanicznie i z egzaltacją. Uwielbiam puszczać znajomym gdy pytają o coś fajnego

[czaszka]

Trident to zacna płyta, mam, lubię i szanuję
Aż sprawdziłem co mam na półce - wydanie Milestone z 1975 roku. Ciekawe które brzmi lepiej.

[martin.h]

@czaszka, czyli masz US? Tez masz taką wiotką okładkę, czy jest to tip-on?

[czaszka]

Tak, to jest wydanie US, a okładka to standardowa, gruba, raczej sztywna szara tektura. No ale w średnim stanie, twoja wygląda znacznie lepiej. I okładki nie grają, więc o ile nie jest jakimś parchem, to mi to nie przeszkadza

[Felix1988]

Dobre stany wbrew pozorom da się jeszcze wyłuskać.

Jasna sprawa, ale jakiś czas temu w innym forumowym wątku jazzowym była informacja, że niekoniecznie

[darkman]

I okładki nie grają, więc o ile nie jest jakimś parchem, to mi to nie przeszkadza

Mnie w ogóle, nawet wolę takie gdzie od razu zalatuje myszą i dobrą whisky. Ringweary też mi nie przeszkadzają na oładkach.

ale jakiś czas temu w innym forumowym wątku jazzowym była informacja, że niekoniecznie

A to nie wiem. Opieram się tylko na własnych, niewielkich doświadczeniach w sumie. Może mam więcej szczęścia. albo słabszy wzrok.

BTW z McCoy'mi u mnie słabo w albumach, bo kiedyś nastawiłem się, że Tyner to na CD.
Coś tam mam ale marnie raczej. Nie można mieć wszystkiego, ale obiecuję poprawę.

[czaszka]

Ja sporo płyt kupuję na discogs. Ale przesyłka nie jest tania, więc przeglądam co tam sprzedawca jeszcze ma z działu jazz i często dobieram jakieś albumy za kilka euro spoza mojej wishlisty. No i tym razem wziąłem to:

Oscar Peterson + Stephane Grappelli* + Joe Pass + Mickey Roker + Niels-Henning Ørsted Pedersen – Skol

Jest to zapis koncertu z Kopenhagi z 1979 roku w ramach festiwalu jazzowego Tivoli Garden. Wydane przez Pablo Records w 1982 roku.
Wrzuciłem na talerz i spadły mi kapcie z nóg. Tak dobrze nagranej płyty live już dawno nie słyszałem! No jakbym był tam na sali normalnie. Czyściutko, wyraźnie, słychać każdy szczegół - czy to sprężyny z werbla lub mamrotanie Petersona. Bajka. Wielkie propsy dla tego duńskiego inżyniera dźwięku Gdyby tak Komeda w Pradze był nagrany to bym bił pokłony..
Także jak gdzieś znajdziecie w cenie dwóch browarów w knajpie, to brać i się nie zastanawiać! Choćby po to, by usłyszeć, jak powinna być nagrana płyta live. Na zdrowie!

[Mmarioo]

Potwierdzam. Bardzo trafia w gusta.

[darkman]

Mam ją też. W ogóle lubię obie serie Pablo, tę coś kojarzę z oklasków dość częstych i trochę w nadmiarze, ale taki urok live - ale może mylę tytuł. Poszukam jutro i chętnie sobie odnowię znajomość.