Kolejną pozycją, którą chciałbym omówić jest tegoroczna reedycja albumu
Brave zespołu
Marillion z 1994 r.
To jeden z moich ulubionych albumów. Znam tę płytę na pamięć i uważam, że to jeden z lepszych albumów lat dziewięćdziesiątych. Oryginalna wersja winylowa jest trudno dostępna, lub kosztuje bardzo dużo. Bardzo się ucieszyłem kiedy pojawiła się informacja, że winyl wraca na półki sklepowe. Tym bardziej, że wersja winylowa zawiera więcej muzyki od tej wydanej na kompakcie, o czym za chwilę.
Nowe wydanie nie jest remasterem. Jest to wznowienie wykorzystujące oryginalne taśmy matki użyte do wykonania matryc z pierwszego wydania. Na grzbiecie okładki widnieje kod VEMD 1054.
_DSF3046.jpg
_DSF3048.jpg
Poligrafia
Okładka wygląda niemal identycznie jak ta z pierwszego wydania. Jedynymi zauważalnymi różnicami są inny kod kreskowy oraz data 2013 r. przy zastrzeżeniu praw do kopiowania. Ponadto, elementy które w oryginale miały ciemno-szarą neutralną tonację, mają tutaj cyjanową dominantę. Trochę szkoda, ale nie to jest głównym problemem.
Okładka aż prosi się o satynowe wykończenie, niestety wykonano ją na błyszczącym lakierowanym kartonie, który bardzo skutecznie zbiera wszystkie odciski palców. Jakość druku pozostawia wiele do życzenia, bowiem przejścia tonalne na pierwszej stronie okładki wyglądają jakby je ktoś wyświetlał na złej jakości monitorze. Zamiast płynnych gradientów mamy miejscami ordynarny banding. (Przyznaję, że trudno go sfotografować, ale na żywo jest ewidentny). Jakbym kupował ten album dla samej okładki, to bym zrezygnował z zakupu. Kolejny problem uwidacznia się po otwarciu okładki. Wszystkie teksty są nieczytelne za sprawą niedokładnego druku i bardzo zróżnicowanego tła. Szkoda, bo można to było zrobić lepiej niewielkim nakładem sił i kosztów.
_DSF3049.jpg
_DSF3050.jpg
_DSF3051.jpg
Płyty zapakowano do czarnych kopert papierowych z folią (to akurat duży plus). Poza płytami, do albumu dołączony jest mały plakat z reprodukcją okładki. Niestety jakość druku jest taka sama jak na okładce.
Płyty
Płyty na szczęście wyglądają solidnie. Błyszczące 180 gr placki bez skaz. Płyty są równo wytłoczone, wysokiej jakości druk na labelach. Labele są równo przycięte. Każda ze stron ma inny label. Na stronach A i C zawarto informacje o utworach, na stronach B i D są tylko obrazki.
_DSF3052.jpg
_DSF3053.jpg
_DSF3054.jpg
_DSF3055.jpg
Na dobiegówkach wytłoczono następujące odręczne napisy:
Strona A: BC77926-01 A4 9152791
Strona B: BC77926-01 B2 9152791
Strona C: BC77926-02 C4 9152801
Strona D: BC77926-0A D3 9152801
Cechą charakterystyczną wersji winylowej tego albumu są dwa różne zakończenia. Rozwiązanie to jest o tyle ciekawe, że nie mamy wpływu na to którego zakończenia wysłuchamy, bowiem na stronie D wytłoczono podwójny rowek. Igła opadając na płytę niejako losowo wybiera ścieżkę z jednym z dwóch zakończeń.
Jakość dźwięku
Płyty są niesamowicie naelektryzowane, przez co strasznie ciągną wszelkie paprochy. Nie miałem jeszcze okazji ich myć, ale po dwóch odsłuchach płyty zaczynają już nieco skwierczeć, co można usłyszeć w próbkach zamieszczonych poniżej.
Jakość dźwięku jest moim zdaniem dobra lub nawet bardzo dobra. Dźwięk jest nieco bardziej zrównoważony niż na wydaniu kompaktowym gdzie jest moim zdaniem zbyt dużo przytłaczającego basu. Dwupłytowy kompaktowy remaster jest w tym względzie jeszcze gorszy. Odnoszę jednak wrażenie, że dźwięk jest nieco bardziej skompresowany niż na wersji kompaktowej. Biorąc pod uwagę, że na albumie jest dużo bardzo cichych momentów i różnych dźwiękowych smaczków w tle można takie podejście uznać za słuszne, zwłaszcza że szum winyla jest tu wyraźniejszy niż w przypadku omawianej przeze mnie reedycji albumu Yes, czy reedycji ITCOTCK King Crimson.
Jakość dźwięku jest też nieco różna na każdej ze stron. Na stronie A nagranie nie zajmuje zbyt wiele miejsca i dźwięk jest w porządku, ale już na stronie B dźwięków jest tyle, że ostatnie nagranie kończy się prawie na labelu. Efekt jest taki, że pojawiają się w nim drobne sybilanty. Z kolei na drugiej płycie na stronie D zawierającej dwa rowki, w zakończeniu alternatywnym, na które poza inną wersją utworu “the great escape” składa się kilkanaście minut szumu wody obijającej się o brzeg, słychać czasami słabe przebicie z sąsiedniego rowka gdzie znajduje się utwór “made again.” Chciałbym dodać, że wszystkie te niedociągnięcia są słyszalne głównie przez słuchawki. Przy odtwarzaniu na kolumnach nie ma się w sumie do czego przyczepić.
Podsumowanie
Nie żałuję, że kupiłem ten album, bo zawsze chciałem go mieć na winylu ze względu na te dwa różne zakończenia. Niemniej jednak uważam, że wydawca mógł się nieco bardziej postarać, zwłaszcza w odniesieniu do okładki, na której nie da się nic przeczytać. Szkoda też, że nie dodano żadnych plików do pobrania, co jest już w dzisiejszych czasach standardem. Album kupiłem za 99zł w Saturnie w Krakowie.
