Co kręcisz (CD)?

[Zbyszek 1963]

(Purple

Ten zespół zagościł u mnie pod koniec lat 70-ątych i do dzisiaj go uwielbiam

[Tarkus]

(Purple

Ten zespół zagościł u mnie pod koniec lat 70-ątych i do dzisiaj go uwielbiam

Ja odkryłem ich w latach osiemdziesiątych. Niemniej "Machine Head" jest moją ulubioną płytą Deep Purple, na drugim miejscu "In Rock". Na trzecim, jeśli liczyć tylko albumy studyjne, "Perfect Strangers".

[Tarkus]

Jethro Tull - Aqualung
(Chrysalis/Island 1971, wyd. 1998 - repress wyd. 1996)

[Tarkus]

Pink Floyd - The Dark Side of the Moon
(Harvest / Capitol 1973, wyd. Harvest EMI 1984 - repress wyd. Sony 1983, JP/UK)

Japońskie tłoczenie na rynek brytyjski, z labelem charakterystycznym dla EMI.

[Tarkus]

Pink Floyd - The Dark Side of the Moon
(Harvest / Capitol 1973, wyd. Harvest EMI 1986 lub repress, HOL)

Egzemplarz niestety bez poligrafii, ale w bardzo dobrym stanie. Brzmi jaśniej od masteringu japońskiego, chyba ma mniej wyeksponowaną średnicę.

[Tarkus]

Pink Floyd - The Dark Side of the Moon. Twentieth Anniversary Edition
(Harvest / Capitol 1973, wyd. EMI 1993, UK)

Brzmienie trochę chłodne, czy może "chude", chwilami brak mu "dociążenia", ale jest dość zrównoważone. Nazwałbym je nie tyle szczegółowym, co "przejrzystym".
To była moja pierwsza "Ciemna strona Księżyca" na CD, wkrótce po kupieniu pierwszego odtwarzacza. Dawno jej nie słuchałem - najczęściej kręcę albo japońskie CD z '83 (patrz wyżej), albo winyl z 2016.
Pudełko, jak widać, "trochę przeszło", ale zawartość (płyta, książeczka, dodatkowe "kartoniki") jest w stanie praktycznie idealnym.

[Tarkus]

Pink Floyd - The Dark Side of the Moon. Shine On - CD 3
(Harvest / Capitol 1973, wyd. EMI circa 1993-94, EU)

A to z kolei mastering, który w 1994 stał się "oficjalnym" europejskim remasterem (w USA za remaster robił mastering z wydania "rocznicowego"). Brzmi bardzo podobnie jak "Twentieth Anniversary Edition", może troszeczkę ciemniej, może nawet nie. Różnica jest w poziomie głośności, natomiast nie mierzyłem, jak to się przekłada na dynamikę.

[winylowy_luke]

Ja osobiście ze wszystkich cyfrowych masteringów DTSOM najbardziej cenię warstwę DSD z rocznicowego SACD (natomiast warstwa CD jest do dupy - kogoś poniosło z kompresją dynamiki - no ale to rok 2003 więc Loudness Wars w pełnej okazałości ).
Co do CD to wydanie z 2011 jest imo najlepsze - najbliższe temu co słyszę z brytyjskiego winyla z matrycami A3/B3.
To japońskie pierwsze wydanie jak dla mnie zbyt mułowate jest, dużo miłej dla ucha średnicy ale skraje pasma zbyt wycofane.

[Tarkus]

Pink Floyd - The Dark Side of the Moon
(Harvest / Capitol 1973, wyd. EMI 2003 EU/JP)

Dysk "Made in Japan", ale na okładce czytam "Made in EU".
Znów dość jasny mastering, najbardziej zbliżony do "Twentieth Anniversary Edition" (powtórzono też "patent" z rozpoczęciem "Money", kiedy "The Great Gig in the Sky" jeszcze ledwie słyszalnie wybrzmiewa), ale chyba jeszcze bardziej detaliczny. Bas tu i tam troszeczkę dudni (szczególnie w "Great Gig"), trochę psując ogólne wrażenie.
Myślałem, że porównam dziś wszystkie posiadane wersje, ale niestety winyl trzeba już odłożyć na jutro.

Ja osobiście ze wszystkich cyfrowych masteringów DTSOM najbardziej cenię warstwę DSD z rocznicowego SACD (natomiast warstwa CD jest do dupy - kogoś poniosło z kompresją dynamiki - no ale to rok 2003 więc Loudness Wars w pełnej okazałości ).

Wydaje mi się, że dynamika faktycznie jest gorsza niż na wcześniejszych wydaniach (sprawdzę to), ale w trzyma się w jakichś tam granicach przyzwoitości. Niektóre płyty bardziej wtedy masakrowano.
EDYCJA: jeśli wierzyć Dynamic Range Database, poziom dynamiki jest dokładnie taki sam, jak na remasterze z 1994 i trochę gorszy, niż na wydaniu "XX" z 1993. "non-TO" "bije" oba, "TO" przynajmniej pod tym względem jest mniej więcej podobne - różnice w poszczególnych utworach. Mogę sam zrobić pomiary, ale już nie dziś.

Co do CD to wydanie z 2011 jest imo najlepsze - najbliższe temu co słyszę z brytyjskiego winyla z matrycami A3/B3.
To japońskie pierwsze wydanie jak dla mnie zbyt mułowate jest, dużo miłej dla ucha średnicy ale skraje pasma zbyt wycofane.

Akurat japońskie "non-TO" bardzo lubię, brzmi jakoś tak "analogowo", choć rzeczywiście trochę brak mu szczegółowości. Nie wiem, czy znasz wydanie "dwudziestorocznicowe" z 1993. Ten mastering powtórzono nie tylko w "standardowym" amerykańskim wydaniu z lat 90., ale i w niektórych wydaniach "Shine On" (z mało istotną różnicą: "Speak To Me" wydzielono jako osobny track, inaczej niż w wydaniach z wersją "EU '94"). Zgaduję, że może być "akurat" dla kogoś, kto nie lubi masteringu Sony '83.
Wydania z 2011 nie mam, być może warto by to nadrobić. Z drugiej strony mam winyl z 2016 - to nie jest czasem ten sam lub podobny mastering?

[zbyszek1982]

DSOTM pięć razy pod rząd to zakrawa o masochizm

[winylowy_luke]

Akurat japońskie "non-TO" bardzo lubię, brzmi jakoś tak "analogowo", choć rzeczywiście trochę brak mu szczegółowości. Nie wiem, czy znasz wydanie "dwudziestorocznicowe" z 1993. Ten mastering powtórzono nie tylko w "standardowym" amerykańskim wydaniu z lat 90., ale i w niektórych wydaniach "Shine On" (z mało istotną różnicą: "Speak To Me" wydzielono jako osobny track, inaczej niż w wydaniach z wersją "EU '94"). Zgaduję, że może być "akurat" dla kogoś, kto nie lubi masteringu Sony '83.

Znam wszystkie oficjalne masteringi:D non-TO przy winylu UK brzmi mułowato - ja tam z brzmieniem analogu tego nie kojarzę
To z boxu robił nikt inny jak słynny Doug Sax - jest ok, ale jak pisałem wolę z 2011.

[Tarkus]

DSOTM pięć razy pod rząd

Piesek Azor z pieskiem Biesem
wlazły w kinie pod rząd krzeseł.
Trzy dni z rzędu Stach chorował,
tak go rozbolała głowa.
(Witold Gawdzik: Gramatyka na wesoło)

to zakrawa o masochizm

Kiedy odkrywałem tę płytę, zdarzało mi się bardziej ją "katować".
To była droga połowa lat 80. Jakiś tam stereokaseciak (inaczej: "stereo cassette deck") produkcji krajowej, podłączony do Amatora 2b Stereo (2x10W), podłączonego do kolumienek ZG-15, tych z płóciennymi maskownicami (2x15W). Kaseta oczywiście nie oryginalna, tylko przegrywana - kolega przywiózł sobie winyl z Czechosłowacji, Węgier, Jugosławii czy skądś.
(Drugi kolega miał z Niemiec "Oxygene" i "Equinoxe" Jarre'a. Trzeciemu radio dobrze odbierało "dwójkę", można było sobie przegrać jedną czy dwie płyty Oldfielda. Inny miał brata za granicą, nagrał sobie od niego trochę Floydów, m.in. "Meddle" i "The Wall". Jeszcze innemu ktoś skądś przywiózł tychże "Wish You Were Here" i "Animals", więc którejś soboty odwiedziłem go z deckiem po pachą. Poznawało się muzykę...)
Drugi raz podobnie "męczyłem" TDSOTM, gdy była moją pierwszą płytą CD (drugi był, zdaje się, albo Breakout "Na drugim brzegu tęczy", albo Skaldowie "Od wschodu do zachodu słońca", a po jednym i drugim - Mendelssohna "Sen nocy letniej" pod Rowickim).

Znam wszystkie oficjalne masteringi:D non-TO przy winylu UK brzmi mułowato - ja tam z brzmieniem analogu tego nie kojarzę

Może skojarzył mi się z tamtym "demoludowym" winylem... Chociaż wznowienie z 2016 też jest dość ciemne. Niestety, winyla UK nie słyszałem. Swoją drogą chętnie skusiłbym się na jakieś winylowe wydanie "A-A-A", ale z tego co wiem, na razie nikt czegoś takiego nie zapowiada.
Z oficjalnych masterów CD nie mam / nie znam, zdaje się, tylko MFSL, no i remastera z 2011 (to drugie jest łatwiejsze do uzupełnienia). Najmniej lubię chyba pierwszy brytyjski mastering, tzw. "TO". Do remasterów z 1994 i z 2003 też prawie nie wracam.

[winylowy_luke]

Swoją drogą chętnie skusiłbym się na jakieś winylowe wydanie "A-A-A", ale z tego co wiem, na razie nikt czegoś takiego nie zapowiada.

Ostatni pełni analogowy winyl był wydany w 2003 roku.
Mastering przygotował Kevin Gray - słyszałem to wydanie, jest warte każdej złotówki o ile nie ma się wczesnego wydania UK

[Tarkus]

Ostatni pełni analogowy winyl był wydany w 2003 roku.
Mastering przygotował Kevin Gray - słyszałem to wydanie, jest warte każdej złotówki

W to nie wątpię, tylko ile trzeba wydać tych złotówek? Sądząc po cenach, jakie osiąga CD od MFSL-a, może być ciekawie.

EDYCJA:
PS. Porównałem fragment CD "non-TO" z odpowiednim fragmentem winyla od "Pink Floyd Records". Jedno i drugie brzmi bardzo podobnie, z tym, że winyl jest jeszcze trochę "ciemniejszy". Przynajmniej tak jest na moim sprzęcie - biorę poprawkę na to, że preampy Cambridge trochę eksponują bas. Nie mam porównania z żadnym innym preampem podobnej klasy. Niemniej ten winyl należy akurat do "ciemniejszych" w mojej kolekcji.

[winylowy_luke]

W to nie wątpię, tylko ile trzeba wydać tych złotówek? Sądząc po cenach, jakie osiąga CD od MFSL-a, może być ciekawie.

No sporo niestety. Na discogs mniej więcej 130 euro z wysyłką.
Ale na allegro wisi ciekawa oferta:
wydanie UK matryce A3/B3 (drugi press, już ze zmienionym labelem), stan ze zdjęć wydaje się zacny:
https://allegro.pl/oferta/pink-floyd-da ... 0673153697

Ta reedycja z 2016 roku na winylu jest właśnie taka ciemna, w sumie podobna do japońskiego 1st press CD.