Tak więc z kubła wydłubałem małą płytkę preampu gramofonowego z końca lat 70. na 2 układach scalonych. Po jednym na kanał.
He, he, myślę sobie odpierając atak kapitana Planety, to pewnie jakiś badziewny wzmacniacz operacyjny, ot, zwykły sobie układ jakich tysiące tysięcy. Ale kapitan Planeta nie odpuszczał, i koniec końców uzgodniliśmy, że zajrzę do serwisówki.
No i owszem, jest to wzmacniacz, ale nie operacyjny, ino dedykowany przedwzmacniacz audio. W kompletnie archaicznej konfiguracji, bo z pojedynczym zasilaniem +31,5 V, a nie – jak to wzmacniacze operacyjne mają, zasilaniem symetrycznym plus minus kilkanaście woltów. Zabawne, że set kondensatorów odpowiedzialnych za korekcję RIAA jest w jednej obudowie z wieloma nóżkami (widać na zdjęciu).
– No widzisz – triumfował mój wewnętrzny kapitan Planeta – to ciekawe jest, weź no sprawdź, jak to gra.
– Eetam, gra. Nie ma prawa grać. Pewnie badziew i tyle – odparłem, ale ziarno ciekawości zostało zasiane. No bo w sumie co to szkodzi, wymienić te parę elektrolitów, podłączyć to pod zasilanie no i sprawdzić.
Tytułem wyjaśnienia. W instrukcji serwisowej podano, że ów dedykowany układ scalony nazywa się SVITA7129P. Próżno szukać takiego, trzeba bowiem wiedzieć, że Technics zwodził wrogów szyfrując nazwy podzespołów dodając do nich literki SVI. Albo czasem jakieś inne. Chytre to, ale przejrzeliśmy to i wyszło, że układ TA7129P robiła w latach 70. Toshiba. Datasheet? Zapomnij, ale są jakieś okruchy informacji w sieci.
Do puenty.
No więc to gra. Mi się podoba.
Lepiej, niż preamp w moim, w sumie całkiem niezłym amplitunerze Onkyo TX-866 z początku lat 90. Lepsza separacja instrumentów i nie męczy buły zapychającym wszystko basem. Zwyczajne, kulturalne granie. Ale też nie żadna to też lampowo-kablowa audiofilia, wiadomo.
Kapitanie Planeto, miałeś rację. Wystruga się bystrą jakąś obudowę i na prezent będzie. Niech sobie jeszcze pogra, bo fajny.
