Burze i deszcze niespokojne wypędziły mnie z Bieszczadów dzisiaj, więc przybywszy do domu, zrobiłem, co należało...
Wstępniak
Na początek chciałbym tutaj złożyć podziękowania koledze forumowemu o ksywce zelazny. Nie zdaje On sobie nawet sprawy z tego, że jego historia z Luxmanem PD-171A stała się inspiracją do moich działań.
Słuchajcie, wiadomo - każdy ma jakąś swoją historię, rozterki, trudy codziennego życia, stresy, stresy i jeszcze raz stresy - i dlatego uważam, że jeśli ktoś ma jakieś własne marzenie, powinien przynajmniej dążyć do tego, aby je spełnić.
Wątek zelaznego wywarł (i wciąż to robi) na mnie tak piorunujące wrażenie, że sam postanowiłem działać.
Do samego zainteresowanego: nie znamy się osobiście, wiem, że mieszkasz na Wyspach, ale jeśli kiedykolwiek jakieś wiatry zapędzą Cię w okolice niezbyt dużego miasta na południowym wschodzie Polski, na wyrost "stolicą innowacji" zwanym - czuj się zaproszonym w moje skromne progi.
Część pierwsza. Rozpakowanie
Zwalniam fabryczną pieczęć, przecinam taśmy klejące, otwieram pudło i...
Następna rzecz: kabel sygnałowy:
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=0VkrUG3OrPc[/youtube]
Kolejny krok: pokrywa i najbardziej pracochłonne poziomowanie całości. Właśnie dlatego między innymi zdecydowałem się na ten gramofon: wygrała jego estetyka oraz niezależność - nie trzeba żadnej dodatkowej platformy do jego wypoziomowania. Złego słowa o SL-1610mk2 nie powiem, ale tej opcji mu zdecydowanie brakuje.
A suwak kontroli tempa? Jest wizualnie mniejszy i dyskretniejszy od tego masywnego, analogowego z SL-1200mk2. Na zdjęciach może tego nie widać. Całości dopełnia wykończenie w jednolitym, matowo-srebrnym kolorze, co sprawia, że suwak sprawia wrażenie jeszcze bardziej zakamuflowanego.
Podobna historia z ciężarkiem przeciwwagi: kręci się z zauważalnie większym oporem od tego z SL-1200mk2 i SL-1610mk2.
A samo ramię?
Gołym okiem widać różnicę. W SL-1200mk2 opadało na płytę zdecydowanie szybciej, zajmowało to około 1.5 sekundy. W SL-1610mk2 zajmuje to około trzech sekund. W SL-1200GR ramię opada około 6(!!!) sekund na swoją podstawkę!
Całość po zakończeniu "nabożeństwa" wygląda tak:
Druga rzecz: stopy. Są zupełnie inaczej skonstruowane, gramofon od początku na nich "pływa" przy poruszaniu nim. Oznacza to, że pod względem izolacji całości od podłoża SL-1200mk2 może się schować - stał on solidnie, praktycznie bez żadnego ruchu, tutaj natomiast izolacja stóp pracuje w zauważalny, charakterystyczny sposób.
No i trzecia rzecz: ogólne wrażenie. Kolorystyka - coś pięknego! To NIE JEST to samo srebro, co w SL-1200Mk2, kolor jest zdecydowanie inny, matowy, nieodbijający światła. Przy całym moim szacunku do legendarnego modelu, tamto srebro wyglądało nieco... tandetnie. Tutaj ma ono o wiele szlachetniejszy odcień. Całość zaś zachwyca precyzją wykonania i spasowania - zero "plastik fantastik". Z czysto wizualnego punktu widzenia ten gramofon wart jest każdego grosza swojej ceny - to po prostu widać, patrząc na niego już nie na zdjęciu, ale w rzeczywistości.
Teraz pozostaje tylko delektować się dźwiękiem.
Wrażenie piorunujące pod każdym względem.
Rzeczywiście robi wrażenie. Moż
