The Dark Side of The Moon 2016

[Wojtek]

Bez różnicy

Mówisz że nie rozumiesz fenomenu albumu.

Oczywiście że robi różnicę czy analizujemy znaczenie kulturowe danego dzieła z perspektywy dzisiejszej czy momentu ukazania się go na rynku.

I nie ma to nic wspólnego z tym czy się komuś indywidualnie coś podoba czy nie.

Przecież tym samym byłoby pisanie "nie kumam czym się ludzie jarają w Beatlesach" i negując fenomen Beatlemanii w 60's.

Nie ten wątek?

Raczej - trudno zrozumieć jaki masz problem i co chcesz powiedzieć.

Skoro Ci się nie podoba to Ci się nie podoba.
Ale jest to coś zupełnie innego niż "nie rozumiem fenomenu" albo "nie wiem co w niej jest specjalnego".

Jaguar Type E czy oryginalny Ford GT to również "nic specjalnego" z perspektywy dzisiejszej myśli technicznej w motoryzacji, ale fenomen jest bardzo łatwy do zrozumienia.

[syko]

Kupiłem płytę i przesłucham raz jeszcze w skupieniu. A nóż coś się oświeci? Wtedy raz jeszcze się wypowiem.

[Zbyszek 1963]

Kupiłem płytę i przesłucham raz jeszcze w skupieniu. A nóż coś się oświeci? Wtedy raz jeszcze się wypowiem.

Cześć-też tak miałem,dopiero po kilku przesłuchaniach płyty doszło do mnie że to jest dobre,składa się na to wiele rzeczy między innymi samopoczucie w danym dniu np.dzisiaj poleci AC/DC a jutro nawet nie spojrzę na nią-taki przykład ale są płyty które mogą grać na okrągło a i jest jeszcze coś takiego jak dyspozycja dnia -też ma wpływ na nasze odczucia i itp.

[syko]

Hej cichy.
Jak można jeszcze trochę pooftopować to powiem że słyszałem płytę kilka razy na kilka różnych sposobów i nie weszła mi jeszcze. Inaczej było z Animals, The Wall czy Obscured By Clouds gdzie ostatnia z wymienionych weszła za pierwszym razem (czyżby ta psychodelia?), Animals za którymś kolejnym, pamiętam położyłem się do snu i wrzuciłem kasetę na słuchawkach i oczywiście nie zasnąłem do ostatniego dźwięku . The Wall też za którymś kolejnym na ciut lepszym sprzęcie w końcu usłyszałem.
Teraz spróbuję się skupić przy holenderskim analogu, to będzie moja ostatnia próba podejścia do TDSOTM. Wtedy jak obiecałem się wypowiem. (tylko nie wiem jak te chórki znów zniosę, one mnie na prawdę męczą )

[daru0105]

Chórki to mistrzostwo świata na tej płycie

[Quarter]

Tak sobie myślę, że z DSOTM jest nieco podobnie jak z dwiema wielkimi pozycjami książkowymi: Biblią i Kapitałem Marxa. Tzn wszyscy o nich słyszeli, ale niewielu czytało A serio, DSOTM to trochę taka "pozycja obowiązkowa", w rodzaju "płyt, które szanujący się meloman powinien mieć w kolekcji". Z punktu widzenia historycznego oczywiście ta płyta jest epokowa, wielka i nadal, po tylu latach, potrafi wywołać szczery zachwyt. Jak dla mnie, klasyfikuje się już w kategorii dzieł wiekopomnych, obok wybitnych utworów muzyki klasycznej. I to się raczej nie zmieni. Ale oczywiste jest, że nie każdemu musi się podobać. Jeśli jeszcze rzucimy na to aktualną kulturę "playlisty", w której niewiele jest miejsca na concept albumy, a nawet zbyt długie pojedyncze utwory przegrywają z 3-minutowym formatem, to jasne, że DSOTM w wielu domach może mieć status nuffki-sztuki, odsłuchanej raz czy dwa, do której się nie powraca zbyt często bądź wcale.

Jak dla mnie - płyta wybitna, do której wracam dwa-trzy razy do roku. The Great Gig In The Sky - nieziemskie Jako, że dopiero zacząłem powrót do winyli, więc nie mam jeszcze jedynie słusznej wersji. Choć, jako człowiek stary, z rozrzewnieniem wspominam noce spędzone na n-tym przesłuchiwaniu kasety z PF nagranej z radia w czasach, gdy jeszcze puszczano całe płyty tak, aby ludzie mogli je sobie nagrać na kasety

PS. A propos chórków - nie wiem czy wszyscy wiedzą, ale jest taka anegdota, że dziewczyna (Clare Torry), która nagrywała wokalizę do The Great Gig.. właściwie była z "łapanki" i zaśpiewała to za chyba 30 funtów wynagrodzenia czy jakoś tak. Jak skończyła śpiewać w studio, to wszyscy muzycy mieli takie miny, że rozpłakała się i uciekła - była przekonana, że totalnie zawaliła sprawę. A prawda była taka, że wszyscy po prostu...zaniemówili Potem, juz po latach, doszło do jakiejś ugody z nią i coś jej PF zapłaciło ekstra, jakieś skromne kilkaset tysięcy funtów.

[Seba70]

Fenomenem tej płyty jest fakt, że coraz więcej młodych docenia jej wartość, a ludzie którzy znają "na pamięć" płytę wciąż powracają do tych dźwięków.....sam kilka razy w roku słucham tej płyty, mimo iż w latach 80-tych katowałem ją do bólu.