Sorry, że dopiero teraz, ale dopiero co z roboty wróciłem. No dobra... Wróciłem pół litra temu
Ale teraz do meritum. Abstrahując, od tego, że album jest absolutną legendą klasycznego metalu połowy lat 80., to mam co do rzeczonego wydania bardzo mieszane uczucia. Ogólnie mówiąc "Somewhere in Time" jest według mnie trochę inaczej zrealizowane, niż inne płyty Maidenów. Zawsze słychać na nim taki jakiś dziwny basowy pogłos (albo tylko ja go słyszę, co oczywiście jest możliwe, bo jest to subiektywna ocena, pod wpływem Latającego Potwora Spaghetti
). Na pewno na wznowieniu z 1998 r., tym na CD, jest to bardzo słyszalne - dźwięk jest jakby przytłumiony, jakby nagrany na kiepskiej taśmie. Tak samo było na kasecie z MG Records z 1992 r., czyli spiraconej z oryginalnego nagrania. Na ostatnim remasterze, tym na winylu, nie słychać tego tak bardzo. Jak jest na nowych CD nie wiem, bo nie słyszałem. Niestety pod innymi względami wydanie to bardzo zawodzi. Całość jest mocno wypośrodkowana. Wokal bardziej dany do tyłu, perkusja do przodu, gitary na środek. Ale nie to jest w sumie głównym mankamentem. Znany jest, na przykład, błąd w tłoczeniu (a raczej błąd matrycy) na "The Loneliness of the Long Distance Runner", gdzie około trzeciej minuty utworu, w solówkach gitarowych, dźwięk jest zniekształcony przez około trzy sekundy. Ponadto posiadany przeze mnie egzemplarz cechują duże obszary dotknięte defektem "niewypełnienia", które potocznie rzecz ujmując lekko "smażą". Na dodatek album jest, ze względu na tłoczenie prawie do samego labela, bardzo podatny na efekt pogorszenia dźwięku na końcowych utworach, co w tym konkretnym przypadku bywa bardzo odczuwalne, jakby płyta była od samego początku "zajechana". Oczywiście wypowiadam się w tym zakresie z poziomu użytkownika raczej słabego i na dodatek podniszczonego gramofonu JVC QL-A51 z budżetową wkładką AT-95e, która zdecydowanie smarnie radzi sobie w końcówkach płyt, ale mam też albumy tak samo "upchane pod label", a brzmiące dużo lepiej. Subiektywnie oceniam "Somewhere in Time" jako najgorzej zrealizowaną reedycję Maidenów z lat 2014-15. Reasumując ten już i tak przydługi, i alkoholowy bełkot: raczej zalecam kupno dobrze zachowanego brytyjskiego tłoczenia z 1986 r. niż zakup obecnego wznowienia. Nie zniechęcam jednakże do posiadania tej pozycji w swojej kolekcji Maidenów, gdyż WSZYSTKO TO JEST DZIEDZICTWEM BESTII
CD pozuje jako ciekawostka. Z dobre 20 lat to ma... można było kupić je w kioskach (także z gazetami muzycznymi, do których były dołączane).
