No jak widać wychodzi podobnie jak z Japonii.Szelak pisze: ↑19 wrz 2022, 19:34Na allegro też to mają, myślę o tej japońskiej wersji mono:
https://allegro.pl/oferta/miles-davis-k ... 2178760122
o, a tu nawet taniej:
https://allegro.pl/oferta/davis-miles-k ... 2476720990
Ok, dzięki.
Powinieneś być sprzedawcą, nie wiem może jesteś, i mam nadzieję, że się nie zawiodę. Zastanawiałem się czy te wersje stereo, które proponują koledzy z forum nie byłyby lepsze z racji tego, że właśnie w stereo, ale zaryzykowałem, z powodu takiego, że: to taka legendarna seria (analog Jazz legendarny collection), płyta japońska (nie mam jeszcze żadnych japońskich wydań), Twoich słów, a razem z Simonem, po przeczytaniu całego wątku, zaistnieliście w moim umyśle jako eksperci, no i wreszcie tego, że jednak wydania mono są czasem smaczkiem w tym sensie, że lepsze mono niż pseudo stereo, choć nie wiem jak w tym przypadku było, gdyż ta sesja nagraniowa w 1959 roku mogła być już robiona pod stereo, co jednak wydaje mi się dziwne/mało prawdopodobne, bo gdyby tak było to nie wydawano by w MONO. Nie słyszałem bowiem, by coś było wydawane w MONO, skoro sesja nagraniowa była w stereo. No może jednak tak, bo Beatlesów wydawano w mono, ale tylko dlatego, że w tamtych czasach większość ludzi miała w domu aparaturę mono, a stereo to był promil.piotrjazz pisze: ↑19 wrz 2022, 19:10Jeżeli takie polowanie nie jest w tym momencie możliwe, proponuję wersje mono z Sony Japan
https://www.discogs.com/release/1600177 ... nd-Of-Blue
Piekne wydanie , wprawdzie z plików , ale Mofi pliki odczarowal
Brzmi rewelacyjnie , nie znam lepszej reedycji w mono.
Na Discogs sklep z Japonii ma dwa egzemplarze.
Wysyłają DHL , z góry pobierany jest vat . Jeżeli dobrze obliczyłem powinieneś zapłacić max 300 złotych, z vatem i przesyłką.
Nakład jest wyprzedany, więc taniej być może nie będzie.
Plus jest taki ,że będziesz się autentycznie cieszył świetnym wydaniem, a jak już w przyszłości dorwiesz np UHQR 33rpm, nie będziesz miał powodu jej się pozbywać.
I będziesz wtedy miał w kolekcji i mono I stereo
No nie sprzedawca nie jestem, raczej zakupoholikiem płytowymSzelak pisze: ↑ Powinieneś być sprzedawcą, nie wiem może jesteś, i mam nadzieję, że się nie zawiodę. Zastanawiałem się czy te wersje stereo, które proponują koledzy z forum nie byłyby lepsze z racji tego, że właśnie w stereo, ale zaryzykowałem, z powodu takiego, że: to taka legendarna seria (analog Jazz legendarny collection), płyta japońska (nie mam jeszcze żadnych japońskich wydań), Twoich słów, a razem z Simonem, po przeczytaniu całego wątku, zaistnieliście w moim umyśle jako eksperci
Ja mam mono. I teraz sie zastanawiam czy nie kupić tez stereo. Dla porównaniaSzelak pisze: ↑20 wrz 2022, 12:36Była jeszcze wersja stereo z tej samej japońskiej serii Jazz Analog Legendary Collection, w podobnej cenie.
https://allegro.pl/oferta/winyl-miles-d ... 2614473669
A doradzali forumowicze wez obie... 
Patrząc na powyższy cytat można wysnuć taki wniosek, że jeżeli KOB został nagrany w 1959 roku to stereofonia i jej nagrywanie były wtedy w powijakach, zatem mocno niedoskonałae. Wypływa z tego argument, że lepiej mieć mono, bo stereo z tamtego okresu to tak jakby podkoloryzowany film. Z drugiej strony, biorąc pod uwagę, że Columbia miała możliwości i duże pieniądze, to nawet jak na tamte czasy, mogli postarać się o bardzo dobre nagranie stereo. Jest jeszcze trzecia droga, tj dzisiejsze możliwości techniczne, które są tak wysokie, że potrafią zrobić z archiwalnych nagrań cuda.W tym momencie niektórzy mogą być już mocno zaskoczeni uzyskanymi informacjami. Warto podać więc kilka wytycznych, które co do zasady można uznać za pewniaki. Płyty winylowe wydane do 1958 roku najlepiej kupować monofoniczne; jeżeli później pojawiła się wersja stereofoniczna, to efekt został uzyskany sztucznie, przez co zapewne nie będzie zadowalający. Generalnie wszystkie płyty wydane w latach 70. XX w. i później warto brać już w wersji stereofonicznej.
Pozostaje kilkanaście "niezagospodarowanych" lat, od 1958 do 1970 r. Tutaj sytuacja jest bardzo ciekawa! Był to czas eksperymentów, niuansów, w które warto się zagłębić. Artyści mieli różny pogląd na kwestie stereofonii, dlatego warto sprawdzić, jakie opinie krążą o danych wydawnictwach.
W przypadku KoB, Columbia nagrywała na 3-tracka i z tego powstawał miks w stereo i downmix do mono.Szelak pisze: ↑20 wrz 2022, 13:11Patrząc na powyższy cytat można wysnuć taki wniosek, że jeżeli KOB został nagrany w 1959 roku to stereofonia i jej nagrywanie były wtedy w powijakach, zatem mocno niedoskonałae. Wypływa z tego argument, że lepiej mieć mono, bo stereo z tamtego okresu to tak jakby podkoloryzowany film. Z drugiej strony, biorąc pod uwagę, że Columbia miała możliwości i duże pieniądze, to nawet jak na tamte czasy, mogli postarać się o bardzo dobre nagranie stereo. Jest jeszcze trzecia droga, tj dzisiejsze możliwości techniczne, które są tak wysokie, że potrafią zrobić z archiwalnych nagrań cuda.
Głowa mnie już boli od tych rozważań.
Nie wiem co lepsze? Mono czy stereo?
Chyba jednak stereo, a mono…. dla jakichś purystów i zatwardziałych konserwatystów/dziwaków!
Sam do końca nie wiem czy dobrze, że kupiłem mono?
Kupiłbym stereo, to też bym nie wiedział!
A tu już bardziej specjalistycznie.
Miłej długiej lektury:
http://wpszoniak.pl/portfolio/mono-czy-stereo/
Podpisuję się pod tym ręką i nogą.piotrjazz pisze: ↑20 wrz 2022, 11:47Od niedawna bawię się w winyle, ale wiele lat zbierałem cd. Trochę mnie nauka kosztowała , mam na myśli pochopne i niewłaściwe zakupy. Dlatego winyle wybieram po tak by był to zakup " ten jeden".
I tłukę sobie do głowy " lepiej jedna super niż dziesięć takich sobie"
Owszem można kupić dobre wydanie, ale jeżeli już dziś wiesz ,że i tak będziesz polował na lepsze , to są to wyrzucone pieniądze w błoto.
Mnie osobiście na to nie stać
Szkoda głowy. Kupiłeś mono to bierz i to
Bez sensu, to już lepiej dołożyć do tego:SimonTemplar pisze: ↑20 wrz 2022, 14:34Szkoda głowy. Bierz to
https://allegrolokalnie.pl/oferta/miles ... 45-rpm-box
A tu trochę inne zdanie:winylowy_luke pisze: ↑20 wrz 2022, 14:31
W przypadku KoB, Columbia nagrywała na 3-tracka i z tego powstawał miks w stereo i downmix do mono.
Dla mnie Kind of Blue to przede wszystkim stereo, mono mam i traktuje raczej jako ciekawostkę, przyjemnie się słucha ale to nie to. Brak tej wielkiej sceny i głębi jaką dobre wydanie stereo oferuje.
Zastanawia mnie źródło użyte do wydań KoB w Jazz Analog Legendary Collection. Obstawiam remiks wykonany przez Marka Wildera w 1997 roku którego używają wszystkie reedeycje od momentu jego powstania poza UHQR od AP.
A tu całość:Instead, instruments were left/center/right with the two track mix folding the center channel to both the left and right channels. As Marks reports, only the center channel microphones used by Davis and bassist Paul Chambers had "send and return" lines to and from the 30th street studios concrete echo chamber but leakage from the other instruments into their microphones, (plus the converted church's natural reverb), probably accounts for the recording's spacious ambience and its overall coherent reverberant field.
The mono original (and reissue) provides a better overall instrumental balance, with greater emphasis on the piano and more solid imaging. Yes, its not as ethereally spacious, but it better layers and balances the instruments in my opinion and if you remain unconvinced that mono can produce three-dimensionality, this record will convince you.