Poljazz 1972-1991

[arsen94gorlicki]

Jestem wielkim fanem serii " Biały kruk czarnego krążka" i chciałbym ,abyscie wyjasnili mi jedną rzecz : posiadam wydanie płyt Z.Seiferta " Killimanjaro. Moje wydanie posiada okładkę albumu wykonawcy z innej polskiej wytwórni ,mianowicie Veriton http://www.discogs.com/Godspell-Godspel ... se/2922999 . Okłądka wygłąda dokładnie tak jak linkowana płyta , tylko w moim wydaniu jest przekreslony tytuł płyty, a poniżej jest napisane ołówkiem ,mniej więcej na srodku Z.Seifert- " Killimanjaro " . 2 płyty są w jednej okłądce , a nie normalnie jak jest w dwóch okłądkach. Możecie mi to jakos wytłumaczyć? Skany ewentualnie podesle za 3 tygodnie .

[Kocewicz]

Nie czaję w czym problem. Ktoś nie miał koperty, więc włożył w cokolwiek i podpisał? Co w tym tajemniczego?

[Winters]

Ba, mój ojciec jedną płytę zamówioną w poljazzie dostał bez okładki i takowej mu nigdy nie dosłano.

[kaZ]

Nie czaję w czym problem. Ktoś nie miał koperty, więc włożył w cokolwiek i podpisał? Co w tym tajemniczego?

Dokładnie.
Moj pierwszy zestaw Killimanjaro mam w okładkach Tercet Egzotyczny
Nie dawno nabyłem zestaw 2xLp z okładką , na której jest zdjęcie Seiferta.B popularne były carno -białe okłądki tego wydawnictwa lub tylko koperty zastępcze.

[janpol]

Kolejny Wielki Nieobecny na płytach „Poljazzu” to Jerzy Milian – kompozytor, aranżer, pianista i wibrafonista. W latach 1956-1958 grał na wibrafonie w sekstecie Krzysztofa Komedy. Inicjator nagrania płyty, podczas targów w Poznaniu, w 1968 roku, w pawilonie amerykańskiej telewizji RCA, o czym miałem przyjemność pisać w temacie http://www.winyl.net/viewtopic.php?f=28&t=2523. W latach 70. Milian wziął udział w wielu nagraniach oraz koncertach, jako kompozytor i aranżer współpracując m.in. z orkiestrą Gustava Broma czy Studiem Jazzowym Polskiego Radia. Jeszcze w 1965 roku podjął trwającą ponad dwie dekady współpracę jako kompozytor dla orkiestry belgijskiego radia. To doświadczenie przyczyniło się do współpracy z big-bandem radiowym NRD i orkiestrą radiową pod dyrekcją Güntera Golascha oraz do współzałożenia Orkiestry Rozrywkowej PRiTV w Katowicach, której dyrektorem był w latach 1973-1991.
Z tego okresu pochodzą wydane w Polsce płyty:
- 1975 Jerzy Milian Orkiestra Rozrywkowa PRiTV w Katowicach (Polskie Nagrania Muza SX 1278)
- 1978 Orkiestra Rozrywkowa PRiTV w Katowicach Dyrygent: Jerzy Milian (Polskie Nagrania – Pronit SX 1543).
Twórczość Jerzego Miliana cieszy się w ostatnich latach olbrzymim zainteresowaniem tak w Polsce jak i Europie.
W tym roku Jerzy Milian jest jednym z bohaterów organizowanej w łódzkiej WYTWÓRNI,
6 Letniej Akademii Jazzu zatytułowanej „LEGENDY POLSKIEGO JAZZU”.
Moim zdaniem największym wydarzeniem szóstej już edycji akademii, związanym z osobą Mistrza, było: „PIERWSZE W HISTORII POLSKIEGO JAZZU SPOTKANIE CZTERECH WIBRAFONISTÓW W HOŁDZIE JERZEMU MILIANOWI”. Wystąpili: Bernard Maseli (vib), Karol Szymanowski (vib), Ireneusz Głyk (vib), Dominik Bukowski (vib), Paweł Tomaszewski (p), Michał Barański (b), Marcin Jahr (dr) oraz Amir Gwirtzman (instrumenty dęte). W programie m. In. legendarna „Memory of Bach”. Było czego słuchać a zadowolona publiczność (wśród której miałem szczęście być) nagrodziła Wykonawców oklaskami na stojąco.
Z mojego rozeznania wynika, że w XXI wieku dyskografia Jerzego Miliana powiększyła się o:
- 2003 Ashkhabad Girl (OBUH RecordsV23),
- 2005 Milianalia (OBUH Records V27). Płytę przedstawiłem w temacie http://www.winyl.net/viewtopic.php?f=28&t=3381
- 2006 Milianalia ( Polskie Nagrania Muza PNCD 1088 CD),
- 2012 When Where Why (GAD Records CD 005),
- 2013 Blues for Praha (GAD Records CD 007).
Interesującym tematem jest popularność Jerzego Miliana w Wielkiej Brytanii, ale to może być tematem odrębnego postu.

Włodzimierz Janowski

[Wojtek]

Jak zwykle, konkretnie i rzeczowo. Dzięki Włodek

[janpol]

Z okazji II Międzynarodowego Dnia Jazzu, obchodzonego 30 kwietnia 2013 roku, słuchacze II Programu Polskiego Radia, przez dwa tygodnie wybierali najważniejsze płyty jazzowe w historii polskiej fonografii. Głosowano na dziesięć spośród stu nominowanych albumów. Głosowanie trwało do północy w dniu 26 kwietnia. Audycje przygotowywali Tomasz Gregorczyk i Janusz Jabłoński a wyniki głosowania można znaleźć na http://www.polskieradio.pl/8/193/Artyku ... ech-czasow

Wśród wyróżnionych znalazło się dziesięć płyt wydanych przez „Poljazz”:

10. Zbigniew Seifert, "Kilimanjaro",
12. The Quartet (Szukalski, Kulpowicz, Jarzębski, Stefański), "The Quartet",
15. Tomasz Stańko, "Witkacy Peyotl",
35. Polski Jazz Ensemble (Żądło, Sendecki, Suchanek, Stefański), "Polski Jazz Ensemble", String Connection, "Workoholic",
38. Sławomir Kulpowicz, "In/Formation",
40. Marek Bliziński, "Wave",
41. Free Cooperation, "In The Higher School",
42. Leszek Żądło, "Inner Silence",
48. Witold Szczurek, "The Spark".

Muszę przyznać, że jako sympatyk "Poljazzu" jestem usatysfakcjonowany takim wynikiem i myślę, że będzie jeszcze okazja by do tych wyników nawiązać.

Włodzimierz Janowski

[janpol]

Leszek Żądło - saksofonista, flecista i kompozytor jazzowy. W 1963 roku wyjechał do Austrii, gdzie uzyskał stypendium do Instytutu Jazzowego w Grazu i założył w Wiedniu, w połowie 1972 roku pierwszy zespół: Leszek Żądło Ensemble. Następny zespół, założony w 1983 roku, już w Niemczech, nosił nazwę Polish Jazz Ensemble. Obecnie L. Żądło mieszka w Niemczech gdzie wykłada na uczelniach muzycznych.

Muzyczny dorobek Leszka Żądło to ponad 80 płyt, w których nagraniu uczestniczył ale ja zajmę się dwiema, najważniejszymi dla sympatyków „Poljazzu” a dziś śmiało można powiedzieć, że również najważniejszymi dla sympatyków radiowej „Dwójki”.

THE LESZEK ŻĄDŁO ENSEMBLE - “Inner silence” Z-SXL 0549 jest płytą klubową nr 3 ale pierwszą płytą klubową, która jest sygnowana nazwiskiem jednego Wykonawcy ponadto pierwszą płytą Leszka Żądło.
Płytę wydano w pierwszej wersja okładki „klubowej” (słońce i dwa gramofony z tubą) autorstwa Rafała Olbińskiego.
Program płyty:
Strona „A”:
1. Freedom Jazz-Dance (E. Harris),
2. V.L.G.M. (L. Żądło).
Strona „B”:
1. Inner silence (L. Żądło),
2. Oj, maluśki, maluśki (kolęda ludowa, opr. L. Żądło).

Wykonawcy:
Leszek Żądło - ts, ss, fl,
Butch Kellem - tb,
Dick Sells - el. bass,
Gerhard Herrmann – dr,
Peter Ponger - el. Piano.
Płytę nagrano 20 lutego 1973 roku w Studio „Quodlibet”, w Wiedniu.

Polski Jazz Ensemble – PSJ 141.

Projekt graficzny okładki: Ewa Kuncewicz.

Program płyty:
Strona „A”:
1. Song for Ewa (J. Stefański),
2. Spring Ballad (W. Sendecki),
3. Lonesome Dancer (B. Suchanek),
4. Bajka (J. Stefański).
Strona „B”:
1. Polonez (L. Żądło),
2. Zastępca (L. Żądło),
3. Rosemary’s Baby (K. Komeda).

Wykonawcy:
Leszek Żądło (ts, ss, fl),
Adzik Sendecki (piano),
Bronek Suchanek (bass),
Janusz Stefański (dr).
Płytę nagrano 17 lipca 1985 roku w Loft Studio”, w Monachium.

Należy pogratulować Leszkowi Żądło, że z wyboru słuchaczy II Programu Polskiego Radia, Jego obie nagrane dla „Poljazzu” płyty znalazły się wśród stu najważniejszych płyt jazzowych w historii polskiej fonografii, o których pisałem w poprzednim poście.

W tym roku, 22 sierpnia, Leszek Żądło wystąpił w dniu Krzysztofa Komedy, który jest kolejnym bohaterem zorganizowanej w łódzkiej WYTWÓRNI, 6 Letniej Akademii Jazzu.
Koncert poprzedziła projekcja filmu pt. „Czarodzieje Honoratki” w reżyserii Leopolda Rene Nowaka z muzyką Leszka Żądło. Podsumowaniem wieczoru był występ zespołu Leszek Żądło European Jazz Ensemble, który wykonał kompozycje Krzysztofa Komedy z musicalu pt. „Wygnanie z raju”, opracowane przez L. Żądło, na podstawie rękopisów Kompozytora odnalezionych niedawno w Holandii.
Koncert został entuzjastycznie przyjęty przez publiczność i muszę przyznać, że wydanie płytowe nagrań z tego koncertu stanowiłoby naprawdę interesującą płytę. Na bis zespół wykonał „Poloneza” - utwór znany z drugiej płyty „Poljazzu” wzbogacony we wstępie i zakończeniu fragmentami Hejnału Mariackiego.
Zespół wystąpił w składzie: Leszek Żądło (ts, ss), Leszek Kułakowski (piano), Grzegorz Nadolny (bass), Jacek Pelc (dr).

Włodzimierz Janowski

[janpol]

Do płyty „Inner Silence” dołączona była ulotka informacyjna:

Poza dystrybucją wśród członków klubu, płyta była rozpowszechniana również przez Jazz Forum Distribution Center najprawdopodobniej w poniżej prezentowanej okładce:

Taka okładka jest zamieszczona w dyskografii Leszka Żądło (przepraszam za niską jakość skanu).

Podobnie jak szereg innych płyt „Poljazzu” firma „Anex” wydała ” w 2009 roku „Inner Silence, na CD - AN 316.

Włodzimierz Janowski

W poście wykorzystałem materiały z archiwum p. Jacka Karolaka.

[janpol]

Otoczenie w którym Klub Płytowy PSJ „Biały Kruk Czarnego Krążka” rozpoczynał działalność, krótko streściłem w poście „Nieco historii” na stronie 9 tego wątku. Teraz spróbuję przedstawić pierwszą płytę klubową: Z-SXL 0545 Ossian – Deep Purple.
Płytę wydano w okładce autorstwa Rafała Olbińskiego, wydrukowanej w Łódzkiej Drukarni Akcydensowej, która specjalizowała się w druku m.in. okładek do płyt analogowych i plakatów:

Pierwszą wyprodukowaną przez Polskie Nagania płytę klubową zdobią czerwone labele z logo Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego:

Na labeach zwraca uwagę napis: „Płyta do użytku wewnętrznego”.

Program płyty:
Strona „A”:
1. Wprowadzenie, (Jan Ptaszyn Wróblewski).
2. Księga deszczu – (fragmenty),
Muzyka i wykonanie – grupa „Ossian” w składzie:
Jacek Ostaszewski – kontrabas, flet basowy,
Marek Jackowski – gitary, instrumenty orientalne,
Tomasz Hołuj – instrumenty perkusyjne.
Strona „B”:
1. Maybe I'm a Leo,
2. Pictures of Home,
3. Never Before,
4. Space Truckin’.
Teksty, muzyka i wykonanie – zespół „Deep Purple” w składzie:
Ritchie Blackmore – gitara,
Jon Lord – instrumenty klawiszowe,
Ian Gillan – śpiew,
Roger Glover – gitara basowa,
Ian Paice – perkusja,

Płytę otwiera „Wprowadzenie” czyli zapowiedź ówczesnego Prezesa Stowarzyszenia Jazzowego Polskiego – Jana Ptaszyna Wróblewskiego, który przedstawia zamierzenia Klubu oraz grupę Ossian.
Ta pierwsza płyta jest dla mnie zagadką, zwłaszcza jeśli chodzi o wykonawcę ze strony „A”. Spodziewałem się kogoś z polskiej czołówki. Tymczasem zamieszczono nagrania działającej od niespełna roku, krakowskiej grupy „Ossian”. Moim zdaniem był to najprostszy sposób zapełnienia pierwszej strony płyty, w czasie gdy nagrania wszystkich znaczących wykonawców czekały w kolejce „Polskich Nagrań” a nikt nie miał „na cito” wolnego materiału, na „pół płyty”.
Nagrania ze strony „B” to cztery utwory z szóstego studyjnego albumu brytyjskiej grupy Deep Purple - „Machine Head” wydanego przez EMI w marcu 1972 roku. Wśród tych czterech tytułów nie znajdziemy dwóch najpopularniejszych utworów czyli: „Smoke on the Water” i „Highway Star”, które bez wątpienia jako hity były zbyt drogie dla PSJ.
Wykorzystanie utworów Deep Purple, było ruchem marketingowym, który gwarantował dobre przyjęcie płyty przez członków klubu. Należy wyrazić wielkie uznanie dla przedstawicieli stowarzyszenia, którzy dokonali zakupu nagrań i w ciągu kilku miesięcy spowodowali wydanie ich przez płycie.

Do płyty była dołączona ulotka informacyjna:

Po paru miesiącach do członków klubu dotarła naklejka na płytę z nr 1:

Po kilku latach, ta pierwsza płyta, wraz z kolejnymi dziewięcioma została określona przez Wydawcę jako „balon próbny” i był to raczej balon stosunkowo niskiego lotu, bo w suplemencie nr 2/74, do JF nr 28, gdzie pojawia się ocena pierwszych sześciu płyt wydanych prze Klub Płytowy PSJ, płyta uzyskuję drugą ocenę od końca.
Bez względu na to co można powiedzieć złego o pierwszej płycie klubowej, to cenię sobie jej posiadanie, bo od niej rozpoczęła się historia „Poljazzu” i zawsze będzie tą pierwszą.
Strona „A” płyty Z-SXL 0545 wykorzystana została do celów reklamowych w jednostronnej wersji, z nagraną tylko stroną „A” oraz wersji dwustronnej płyty ZSXL-0555 gdzie zamieszczono:
strona A - ZSXL-553 A (Koncert podwójny na pięciu solistów i orkiestrę),
strona B - ZSXL-545 A (Wprowadzenie, Księga deszczu)
Więcej informacji o wersjach reklamowych można znaleźć na stronach: nr 10 i nr 13 tego tematu.

Włodzimierz Janowski
W poście wykorzystałem materiały z archiwum p. Jacka Karolaka i własne.

[KasparHauser]

Do użytku wewnętrznego? Jak to rozumieć ?

[zoombie]

Do użytku wewnętrznego? Jak to rozumieć ?

Kiedyś stosowało się taki manewr m.in. po to, aby ominąć cenzurę i może jeszcze jakieś inne przepisy.

[Wojtek]

Do użytku wewnętrznego? Jak to rozumieć ?

W skrócie: nie na handel.

[Fafikdog]

PSJ239 The blues roots vol.10 - Memphis Slim - I'm so alone.

W którym roku wydano?

[Jacek_Karolak]

Przejrzałem starannie dostępne archiwalia. Niestety nie mam dostępu do archiwum samego Poljazzu. W mroku dziejów, dokumenty zaginęły. Mam pewne domysły gdzie można jeszcze cokolwiek znaleźć ale wszystko to jest poza moim zasięgiem. Żałuję bardzo bo mógłbym znaleźć tam wiele cennych faktów, dat i ciekawostek. Tym niemniej, jeśli chodzi o wydanie serii Blues Roots to wydano ją nie wcześniej niż w 1989 roku. Być może niektóre tytuły wydano już w 1990 roku. To tyle jeśli chodzi o moją wiedzę na ten temat.

Jeśli któryś z miłośników bluesa pamięta tamte lata, to poproszę o informacje.

Dziadek Jacek